20.2.20


Ν.Ε. ΓΛΩΣΣΑ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ


ΕΝΟΤΗΤΑ 3

Αποτέλεσμα εικόνας για είμαστε όλοι ίδιοι είμαστε όλοι διαφορετικοί

ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ



Τις ερωτήσεις τις χρησιμοποιούμε για να :
α) ζητήσουμε μια πληροφορία π.χ. Πώς σε λένε ;
β) εκφράσουμε προσταγή ή παράκληση π.χ. Θα κάνετε ησυχία;   Μου δίνεις το μολύβι σου;
γ) προτείνουμε κάτι  π.χ. Πάμε σινεμά;
δ) αποδεχτούμε προτάσεις  π.χ. Γιατί όχι;
ε) εκφράσουμε απορία, θαυμασμό  π.χ. Τι ήταν αυτό που πάθαμε;
στ) εκφράσουμε αγανάκτηση  π.χ. Θα σε περιμένω πολύ ακόμα;
ζ) εκφράσουμε δυσφορία  π.χ. Δε ντράπηκες να του μιλήσεις έτσι;
η) εκφράσουμε πόθο π.χ. Πιστεύεις δε μετάνιωσα που του μίλησα έτσι;
θ) εκφράσουμε υπόθεση  π.χ. Πώς να μη γελάσω με αυτά που λέει;
ι) αντικαταστήσουμε μια καταφατική πρόταση  π.χ. Νομίζεις δεν ενδιαφέρεται για σένα;

1ος ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ (ανάλογα με το αν βρίσκονται σε ευθύ ή πλάγιο λόγο)
1) ΕΥΘΕΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ : Έχουν ερωτηματικό στο τέλος και εισάγονται με ερωτηματικές αντωνυμίες (ποιος, πόσος...) ,ερωτηματικά επιρρήματα (πού, πόσο, πώς...), αλλά τις συναντάμε και χωρίς εισαγωγική λέξη   π.χ. Πάμε σινεμά;   Ποιος πήρε τηλέφωνο;
2) ΠΛΑΓΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ : Δεν έχουν ερωτηματικό στο τέλος  π.χ. Με ρώτησε τι ώρα είναι.

2ος ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ (ανάλογα με τη σκοπιμότητα του ομιλητή)
1) ΓΝΗΣΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ : Από αυτές περιμένουμε απάντηση
2) ΡΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ : Τις κάνει ο ομιλητής για να διατυπώσει με έμφαση κάτι  π.χ. Ποιος πάει στην εποχή μας τόσες μέρες διακοπές;
3) ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΤΑΓΗΣ : Αντί για προστακτική  π.χ. Θα κάνετε ησυχία;

3ος ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ (ανάλογα με το είδος της απάντησης)
1) ΟΛΙΚΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ : Απαντιούνται με ναι ή όχι

2) ΜΕΡΙΚΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ : Δεν απαντιούνται με ναι ή όχι




Πλάγιες ερωτηματικές (πλάγιες ερωτήσεις) ονομάζονται οι δευτερεύουσες προτάσεις που εισάγονται με 

  • ερωτηματικές αντωνυμίες (ποιος, πόσος, τι κτλ.), 
  • με ερωτηματικά επιρρήματα (πού, πώς, πότε κτλ.) 
  • με ορισμένους συνδέσμους, όπως τους αν, γιατί, μήπως, και εκφράζουν ερώτηση ή απορία. Διακρίνονται, όπως και οι ερωτηματικές προτάσεις (ευθείες ερωτήσεις), σε προτάσεις ολικής και μερικής άγνοιας (βλ. σ. 112).
          όταν η ερώτηση αφορά ένα από τα συστατικά της πρότασης (ερωτήσεις μερικής            άγνοιας), 
                         π.χ. Ποιος σε ενόχλησε σήμερα


          Όταν η ερώτηση αφορά ολόκληρη την πρόταση (ερωτήσεις ολικής άγνοιας),                δεν  υπάρχει ερωτηματική αντωνυμία, 
          π.χ. Υπάρχει καλύτερος μαθητής από τον Ιωάννου;


Οι πλάγιες ερωτηματικές προτάσεις  λειτουργούν ως:

Αντικείμενο → σε ρήματα και εκφράσεις που δηλώνουν ερώτηση, απορία, αίσθηση, αμφιβολία κτλ.(ρωτώ, απορώ, νιώθω, βλέπω, αμφιβάλλω, δεν έχω ιδέα, δεν είμαι βέβαιος κτλ.), 
π.χ. Νιώθω πόσο πολύ θέλεις να πετύχεις στη σχολή της προτίμησής σου.

Υποκείμενοσε απρόσωπες εκφράσεις που έχουν σημασία παρόμοια με τη σημασία των ρημάτων της προηγούμενης παραγράφου, 
π.χ. Δεν είναι ακόμη γνωστό πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Επεξήγηση → σε ουσιαστικά που έχουν σημασία παρόμοια με τη σημασία των ρημάτων και εκφράσεων των προηγούμενων παραγράφων (π.χ. ερώτηση, απορία, αμφιβολία κτλ.) και σε δεικτικές και αόριστες αντωνυμίες, π.χ. Ο Ανδρέας έχει πάντα την ίδια απορία, αν η παιδαγωγική είναι επιστήμη ή όχι.

Προσδιορισμός σε ουσιαστικά που έχουν σημασία παρόμοια με τη σημασία των ρημάτων και εκφράσεων των προηγούμενων παραγράφων
π.χ. Ο καθηγητής μας κ. Ιωάννου ξεκινούσε πάντα το μάθημά του με την ερώτηση αν έχουμε διαβάσει το μάθημά μας.

Οι πλάγιες ερωτηματικές προτάσεις 

  • έχουν άρνηση δε(ν) 
  • (όταν υπάρχει να, έχουν άρνηση μη[ν]
  • εκφέρονται με οριστική που εκφράζει κάτι πραγματικό ή μια δυνατότητα                                          και υποτακτική που εκφράζει απορία

π.χ. Απορούμε όλοι οι φίλοι του γιατί δεν έρχεται στις εκδηλώσεις τελευταία. 
Φαντάζεσαι τι θα μπορούσε να πετύχει με λίγη προσπάθεια παραπάνω; 
Αναρωτιέμαι γιατί να μην έρχεται ακόμα.



ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΘΥ ΣΤΟΝ ΠΛΑΓΙΟ ΛΟΓΟ
Κατά τη μετατροπή του λόγου από ευθύ σε πλάγιο γίνονται οι παρακάτω αλλαγές :
Α ) Οι κύριες προτάσεις κρίσεως γίνονται δευτερεύουσες ειδικές προτάσεις :
Ευθύς λόγος : Αναπολώ τις περσινές μου επιτυχίες .
Πλάγιος λόγος : Έλεγε (ή λέει ) ότι αναπολεί τις περσινές του επιτυχίες.

Β. ) Οι κύριες προτάσεις επιθυμίας γίνονται δευτερεύουσες βουλητικές προτάσεις :
Ευθύς λόγος : Περάστε έξω !
Πλάγιος λόγος : Απαίτησε ( ή διέταξε) να περάσουν έξω .

Γ. ) Οι ευθείες ερωτηματικές κύριες προτάσεις γίνονται δευτερεύουσες πλάγιες
ερωτηματικές προτάσεις :
Ευθύς λόγος : Γιατί δεν απάντησες στο τηλέφωνο ;
Πλάγιος λόγος : Τον ρώτησε γιατί δεν απάντησε στο τηλέφωνο .

Δ. ) Οι δευτερεύουσες προτάσεις ως προς το είδος τους δεν αλλάζουν :
Ευθύς λόγος : Αν δεν αλλάξεις τακτική, θα χάσεις τη χρονιά σου .
Πλάγιος λόγος :Τον προειδοποίησε ότι, αν δεν άλλαζε τακτική, θα έχανε τη χρονιά του .

Ε. ) Αλλαγές μπορούν να γίνουν στους χρόνους :
Ο Ενεστώτας του ρήματος της κύριας πρότασης να γίνει Παρατατικός ή να
παραμείνει Ενεστώτας:
Ευθύς λόγος : Δεν πρόκειται να φύγω.
Πλάγιος λόγος : Επιμένει ότι δεν πρόκειται να φύγει , ή 
Επέμενε ότι δεν επρόκειτο να φύγει.

Ο Μέλλοντας της κύριας πρότασης μπορεί είτε να παραμείνει Μέλλοντας , είτε
να γίνει : θα + Παρατατικός:
Ευθύς λόγος : Θα σε καλέσω σίγουρα στο γάμο μου .
Πλάγιος λόγος : Μού ανακοίνωσε ότι θα με καλούσε σίγουρα στο γάμο της.
Αλλά και : Μού ανακοίνωσε ότι θα με καλέσει σίγουρα στο γάμο της

Ο Παρακείμενος να γίνει Υπερσυντέλικος:
Ευθύς λόγος : Το τρένο έχει αναχωρήσει .
Πλάγιος λόγος : Την πληροφόρησαν ότι το τρένο είχε αναχωρήσει .

Μπορεί, επίσης, ν’ αλλάξει το τοπικό ή το χρονικό επίρρημα:
Ευθύς λόγος : Τώρα θα πάω εγώ , όπως χθες πήγε αυτός.
Πλάγιος λόγος : Έλεγε ότι τότε αυτός θα πήγαινε, όπως την προηγούμενη ημέρα πήγε
εκείνος .

Αλλάζουν οι αντωνυμίες : εγώ→ αυτός

                                       αυτός →εκείνος


 Σχήματα λόγου:
Κυριολεξία-Μεταφορά

Η γλώσσα είναι μια ζωντανή δομή, η οποία εξελίσσεται μαζί με την κοινωνική ομάδα που τη χρησιμοποιεί. Έτσι, στο πέρασμα του χρόνου οι λέξεις αλλάζουν και αποκτούν διάφορες σημασιολογικές αποχρώσεις. Στον καθημερινό λόγο ελάχιστες λέξεις χρησιμοποιούνται μόνο με την αρχική τους σημασία, η οποία λέγεται και κύρια ή κυριολεκτική.
Κυριολεξία είναι η χρησιμοποίηση μιας λέξης ή φράσης με τη βασική (κύρια) και ακριβή σημασία της.

Μεταφορά ονομάζεται το σχήμα λόγου στο οποίο μια λέξη ή φράση χρησιμοποιείται σε ένα ορισμένο περιβάλλον με σημασία διαφορετική από την αρχική.



ΘΕΩΡΙΑ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
Αποτέλεσμα εικόνας για είμαστε όλοι ίδιοι είμαστε όλοι διαφορετικοί
Ρατσισμός είναι η κοινωνική ή πολιτική πρακτική διακρίσεων που βασίζεται στο δόγμα της
ανωτερότητας μιας φυλής, εθνικής ή κοινωνικής ομάδας και στην καλλιεργημένη αντίληψη των μελών της ότι οφείλουν να περιφρουρήσουν την αμιγή σύσταση, την καθαρότητα της ομάδας τους, καθώς και τον κυριαρχικό τους ρόλο έναντι των υπόλοιπων φυλετικών, εθνικών, κοινωνικών κ.λπ. ομάδων, που θεωρούνται από αυτά κατώτερες.

Κυριότερες μορφές ρατσισμού:
1. Φυλετικός (η ιδεολογία της ανωτερότητας μιας φυλής έναντι των υπολοίπων).
2. Εθνικός (η ιδεολογία της ανωτερότητας ενός έθνους έναντι των υπολοίπων).
3. Θρησκευτικός (η προκατάληψη και η καχυποψία στους πιστούς άλλων θρησκειών).
4. Κοινωνικός (η άνιση μεταχείριση ατόμων ή ομάδων που φέρουν ορισμένα ιδιαίτερα κοινωνικά ή βιολογικά χαρακτηριστικά).
5. Ρατσισμός ανάμεσα στα είδη (η διάκριση ανάμεσα σε δύο είδη που έχει ως επακόλουθο την εκμετάλλευση του ενός είδους από το άλλο).
6. Πολιτισμικός (η προκατάληψη σε άλλους πολιτισμούς εξαιτίας της άγνοιας της νοοτροπίας, των ηθών και της κουλτούρας άλλων λαών/αντιπαλότητα για τη κυριαρχία του συστήματος αξιών, του πολιτισμού, του τρόπου ζωής ανάμεσα σε μια ομάδα που διεκδικεί το δικαίωμα να διατηρήσει την πολιτισμική της ταυτότητα και στην κυρίαρχη ομάδα που προϋπήρχε στη χώρα υποδοχής).

Αιτίες ρατσισμού:
1. Εθνικιστικά αίτια (φόβος αφομοίωσης κάποιων λαών από άλλους και χρήση του εθνικισμού τους ως ασπίδα προστασίας της ταυτότητάς τους).
2. Οικονομικοί λόγοι (εκμετάλλευση συγκεκριμένων ομάδων που αποτελούν φτηνό εργατικό δυναμικό).
3. Οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα (δημιουργία έντασης εξαιτίας της ανεργίας, της εγκληματικότητας και της βίας και εκτόνωσή της στους μετανάστες).
4. Έλλειψη παιδείας (φανατισμός εναντίον ομάδων από επιτήδειους που εκμεταλλεύονται την έλλειψη παιδείας κάποιων ατόμων).
5. Αναπαραγωγή στερεότυπων και προκαταλήψεων (απ' την προφορική παράδοση, τα μέσα ενημέρωσης κ.λπ. και η αβασάνιστη υιοθέτησή τους από ανθρώπους με περιορισμένη κριτική ικανότητα).

Επιπτώσεις ρατσισμού:
1. Καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων.
2. Παρακώλυση κριτικής σκέψης , πνευματική ανελευθερία.
3. Διατάραξη ανθρώπινων σχέσεων και ανάπτυξη κοινωνικών συγκρούσεων.
4. Οικονομική εκμετάλλευση ατόμων και λαών.
5. Υπονόμευση δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών.
6. Επικράτηση φανατισμού, διαιώνιση των προκαταλήψεων.
7. Εθνικισμός.
8. Περιθωριοποίηση ατόμων και ομάδων.
9. Αδυναμία ανάπτυξης πολιτισμού, πνευματική, ηθική και πολιτισμική υποβάθμιση.

Μέτρα:
1. Καλλιέργεια ανθρωπιστικής παιδείας.
2. Άσκηση υπεύθυνης πολιτικής από το Κράτος για τα άτομα με ιδιαίτερες ικανότητες, τους αλλοεθνείς και τις μειονότητες.
3. Αποφυγή καλλιέργειας ρατσιστικών αντιλήψεων από τα ΜΜΕ και προβολή μηνυμάτων πνευματικών ανθρώπων.
4. Πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ των λαών και επαφή με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.
5. Καλλιέργεια κοινωνικής συνείδησης από τον απλό πολίτη και δραστηριοποίησή του για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών.
6. Συμβολή της οικογένειας στην ορθή διαπαιδαγώγηση των μελών της.
7. Αφύπνιση των Διεθνών Οργανισμών για την προστασία των εθνικών, θρησκευτικών, φυλετικών και κοινωνικών μειονοτήτων και επιβολή κυρώσεων σε όσους καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
ΡΗΜΑΤΑ επιβάλλω (τις απόψεις μου), καταπατώ/παραβιάζω (τα ανθρώπινα δικαιώματα), συνυπάρχω, σέβομαι, συνειδητοποιώ, αποδέχομαι, απορρίπτω, κατανοώ, μεροληπτώ, καταδικάζω, δικαιούμαι, ενσωματώνομαι, δραστηριοποιούμαι
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ καταπάτηση, παραβίαση, συνεργασία, αλληλεγγύη, απομόνωση, απόρριψη, ξενοφοβία, διαφορετικότητα, αντιπαράθεση, αποδοχή, ισότητα, πολυπολιτισμικότητα, καταπολέμηση, ευαισθητοποίηση, προκατάληψη, στερεότυπα, ανοχή, έξαρση
ΕΠΙΘΕΤΑ πολυπολιτισμικός, διαπολιτισμικός, ανησυχητικός, ανθρώπινος, απάνθρωπος, ανυπόστατος, ανθρωπιστικός, αναφαίρετος, διαφορετικός

ΕΝΝΟΙΕΣ
ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ Σύστημα ή τρόπος σκέψης και πράξης, που δίνει τη μεγαλύτερη έμφαση στην αξία του ανθρώπου, στα συμφέροντα, στις αξίες και στην αξιοπρέπειά του
ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΣ Η θεωρία και στάση ζωής που προβάλλει την αξία του ατόμου έναντι του κοινωνικού συνόλου
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ Το πρόσωπο που εξαναγκάζεται να φύγει από την πατρίδα του
ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ
(μετά + ναίω = αλλάζω κατοικία, αποδημώ)

Το πρόσωπο που εγκαταλείπει με τη θέλησή του τον τόπο του, για να εγκατασταθεί σε άλλη χώρα.

Αποτέλεσμα εικόνας για γραφω

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΚΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ
(Φροντιστήρια Πουκαμισάς)

Από τον Ξένιο Δία που προστάτευε τους ξένους και τον αρχαίο θεσμό της φιλοξενίας, που θεωρούσε το πρόσωπο του ξένου ιερό, έγινε ένα τεράστιο ψυχολογικό άλμα και το κοινωνικό - πολιτισμικό - ψυχολογικό μας εκκρεμές σήμανε την ώρα της ξενοφοβίας, όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα της πρόσφατης έρευνας της Κάπα Research. Η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού έρχεται να μας θυμίσει τα ίσα δικαιώματα των ανθρώπων κατ' αρχήν στη ζωή και στην αξιοπρέπεια και κατά δεύτερο λόγο να μας φέρει αντιμέτωπους με τα στερεότυπα και τις στάσεις μας απέναντι στους «διαφορετικούς».

Γενιές ολόκληρες Ελλήνων μεγάλωσαν με στερεότυπες απειλές του τύπου «φάε τη σούπα σου γιατί θα έρθει να σε πάρει ο γύφτος» ή «αν δεν κάτσεις καλά θα σε φάει ο αράπης», με παραδείγματα προς γνώση και συμμόρφωση από πολιτισμικές, κοινωνικές, θρησκευτικές ή άλλες μειονότητες. Στις ημέρες μας αυτές οι απειλές ξεθώριασαν και έχασαν την πειθώ που κάποτε είχαν, αλλά αντικαταστάθηκαν από άλλες που αντλούν από διαφορετικές ομάδες. Οι σπόροι του ρατσισμού εμφυτεύονται από πολύ νωρίς στην κοινωνική συνείδηση του ατόμου και γίνονται μέρος της ψυχοσύνθεσής του και της στάσης του απέναντι στους άλλους. Γιατί, όμως, οι άνθρωποι γίνονται ρατσιστές; Γιατί κατά τα άλλα καλοί, κοινωνικοί, ανοιχτόκαρδοι και εξυπηρετικοί άνθρωποι γίνονται ξαφνικά εμπνευστές τέτοιων στερεότυπων απειλών και στη συνέχεια γίνονται δύσπιστοι και εχθρικοί απέναντι στους ξένους;

Ο φόβος του διαφορετικού και του αγνώστου αποτελεί τον καταλύτη μιας ψυχολογικής διαδικασίας που στηρίζεται στην αρχή της ομοιότητας. Οι όμοιοι με εμάς ανήκουν στην ίδια ομάδα και, επομένως, είναι ακίνδυνοι. Ο αλλιώτικος, ο ξένος, εμπεριέχει εξ ορισμού το διαφορετικό και, κατ' επέκταση, το επικίνδυνο. Ακόμη και αν ο φόβος της επικινδυνότητας απορριφθεί, ο διαφορετικός τρόπος ζωής και η εμφάνιση είναι αρκετά για να κριθούν κατώτερα από τα δικά μας και, επομένως, να απορριφθούν. Έτσι, δημιουργούνται προκαταλήψεις που υψώνονται σαν φράγμα ανάμεσα στους διαφορετικούς ανθρώπους.

Ζούμε σε μια αυξανόμενα πολιτισμικά πλουραλιστική κοινωνία αλλά οι γονείς και οι δάσκαλοι μιλάνε πολύ λίγο στα παιδιά για το ρατσισμό. Τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι η στάση των ενηλίκων «δεν μιλώ για την προκατάληψη, άρα δεν υπάρχει» ουσιαστικά την ενθαρρύνει. Σε έναν ιδανικό κόσμο οι γονείς διδάσκουν στα παιδιά τους να έχουν πολιτισμική «αχρωματοψία», αλλά όταν οι γονείς παραμένουν σιωπηλοί κάποιοι άλλοι θα επηρεάσουν τα παιδιά. Τα παιδιά νιώθουν άνετα με παιδιά που είναι όμοια με αυτά και η παραμονή στην κοινή ομάδα τούς δημιουργεί ένα αίσθημα ασφαλείας. Παραδόξως, αυτό δεν ισχύει μόνο για ομοιογενείς ομάδες. Έτσι, «δεμένες» ετερογενείς ομάδες σαν αυτές μιας σχολικής τάξης, όπου η έμφαση είναι στη φιλία και όχι στην εθνικότητα, μπορεί να εμπνέουν αίσθηση ασφαλείας. Έρευνες δείχνουν ότι η εχθρότητα απέναντι σε διαφορετικές ομάδες αρχίζει από πολύ νωρίς, από τριών μόλις ετών, και η πολιτισμική ταυτότητα της πλειονότητας αποφασίζει ποιος είναι έξω και ποιος μέσα. Ο παράγοντας- κλειδί για την πρόληψη του ρατσισμού είναι η συζήτηση γύρω από αυτόν. Η έλλειψη διαλόγου στο σπίτι και στο σχολείο ενθαρρύνει τα αρνητικά στερεότυπα. Η ανθρωπιστική παιδεία οφείλει να συμβάλλει στη στενότερη επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ ανθρώπων ανεξαρτήτου χρώματος, φύλου, καταγωγής.
«Από τον αρχαίο θεσμό της φιλοξενίας στον σύγχρονο εφιάλτη της ξενοφοβίας», Βάρβογλη Λίζα, ΤΟ ΒΗΜΑ 1/4/2001.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Α. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 80-100 λέξεις.
(Μονάδες 2)
Β. α) Στις παρακάτω περιόδους να αντικαταστήσετε το που με την κατάλληλη αναφορική αντωνυμία:
1. «Τα παιδιά νιώθουν άνετα με παιδιά που είναι όμοια με αυτά.»
2. «Στις μέρες μας αυτές οι απειλές ξεθώριασαν και έχασαν την πειθώ που κάποτε είχαν, αλλά αντικαταστάθηκαν από άλλες που αντλούν από διαφορετικές ομάδες.»
(Μονάδες 2)
β) Να βρείτε το είδος των παρακάτω δευτερευουσών προτάσεων του κειμένου, το σύνδεσμο με τον οποίο εισάγονται και να αναγνωρίσετε τη συντακτική τους λειτουργία:
-H ανθρωπιστική παιδεία οφείλει να συμβάλλει στη στενότερη επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ ανθρώπων ανεξαρτήτου χρώματος, φύλου, καταγωγής.
-Η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού έρχεται να μας θυμίσει τα ίσα δικαιώματα των
ανθρώπων κατ’ αρχήν στην ζωή και στην αξιοπρέπεια.
(Μονάδες 2)
Γ. α) Να δώσετε ένα συνώνυμο για τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου.
(Μονάδες 2)
β) Να γράψετε από μια αντώνυμη για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου και να δηλώσετε σε ποιο ζεύγος αντωνύμων ανήκουν: αλλιώτικος και έλλειψη.
(Μονάδες 2)
Δ. Σε ένα κείμενο (250-300 λέξεων) να αναφερθείτε στο φαινόμενο του ρατσισμού: να επισημάνετε τις βασικότερες αιτίες που ευθύνονται για την ύπαρξή του και να προτείνετε λύσεις για την άμβλυνση του συγκεκριμένου κοινωνικού προβλήματος.
(Μονάδες 10)

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:

Α) ΠΕΡΙΛΗΨΗ (σχεδιαγραμματική απεικόνιση):
Θέμα:To κείμενο αναφέρεται στα στερεότυπα και στις προκαταλήψεις σχετικά με τη διαφορετικότητα των ατόμων, γεγονός που οδηγεί στην ύπαρξη ρατσιστικών αντιλήψεων.

1η παράγραφος: Η αρθρογράφος επικαλείται την παγκόσμια ημέρα ρατσισμού για να υπογραμμίσει την ισότητα μεταξύτων ανθρώπινων δικαιωμάτων και να βάλει φρένο στις όποιες στερεοτυπικές αντιλήψεις δημιουργούνται σχετικά με την έννοια της διαφορετικότητας.

2η παράγραφος: Επίσης, επισημαίνει ότι οι διάφορες ρατσιστικές στάσεις και αντιλήψεις απέναντι σε διαφορετικά άτομα γεννιούνται στα παιδιά από πολύ νωρίς και εδραιώνονται σιγά σιγά στον τρόπο σκέψης τους.

3η παράγραφος: Στη συνέχεια, διατυπώνει την άποψη πως πολλοί άνθρωποι ταυτίζουν στο μυαλό τους την έννοια της διαφορετικότητας με την έννοια της επικινδυνότητας.

4η παράγραφος:Tέλος, συμπεραίνει ότι οι φορείς της οικογένειας και του σχολείου μπορούν να πρωτοστατήσουν στην άμβλυνση του προβλήματος.

Β)
1. α) «Τα παιδιά νιώθουν άνετα με παιδιά, τα οποία είναι όμοια με αυτά.»
β) « Στις μέρες μας αυτές οι απειλές ξεθώριασαν και έχασαν την πειθώ, την οποία κάποτε είχαν, αλλά αντικαταστάθηκαν από άλλες, τις οποίες αντλούν από διαφορετικές ομάδες.»
2. α) Δευτερεύουσα ονοματική τελική πρόταση. Εισάγεται με τον τελικό σύνδεσμο να και λειτουργεί ως αντικείμενο στο ρήμα της κύριας πρότασης οφείλει.
β) Δευτερεύουσα επιρρηματική τελική πρόταση. Εισάγεται με τον τελικό σύνδεσμο να και λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του σκοπού.

Γ) 1. α) συνείδηση:αντίληψη
β) δημιουργούνται: γεννιούνται
γ) νιώθουν: αισθάνονται.
δ) συμβάλλει: οδηγεί, συνεισφέρει
Γ) 2. α) αλλιώτικος: όμοιος. (δυαδικά αντίθετα)
β) έλλειψη: αφθονία (δυαδικά αντίθετα)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου