24.11.10


Βία – Σύγχρονη πόλη – Επιθετικέςσχέσεις»
Είναι γεγονός ότι η πόλη παρουσιάζει περισσότερα φαινόμενα βίας από την ύπαιθρο. 0 λόγος είναι πως οι άνθρωποι βρίσκονται σε σχέσεις «πρόσωπο με πρόσωπο». Από την άλλη μεριά, η παράδοση ζει ακόμα, έχουν τον παραδοσιακό πολιτισμό, κι αυτό φυσικά δίνει ένα σταθερότερο σημείο στήριξης για τον άνθρωπο. Στην πόλη αυτά έχουν χαλαρώσει τελείως, και μάλιστα σαν τις δικές μας όπου σε δέκα – δεκαπέντε χρόνια διπλασιάστηκαν, τριπλασιάστηκαν, τετραπλασιάστηκαν. Οι πόλεις μεγαλώνουν με την έλευση των ανθρώπων από την επαρχία κι όχι από τη δημογραφική πίεση. Σ' αυτές τις πόλεις οι άνθρωποι χάνουν τον εαυτό τους και οι σχέσεις μεταξύ τους είναι χαλαρές, αν όχι ανύπαρκτες. Από δικές μου παρατηρήσεις – που ακόμα βέβαια δεν μπορώ να παρουσιάσω επιστημονικά – έχω προσέξει ότι σε ορισμένα προάστια της Αθήνας, που αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τα σημεία υποδοχής των εξ επαρχίας ερχομένων, π.χ. στο Περιστέρι, έχουμε ψυχοσωματικές ασθένειες σε πάραπολύυψηλόβαθμό.
Αλλά γιατί αντιδρούμε βίαια: Γιατί τι έλλειψη της κοινωνικής ενσωμάτωσης διαταράσσει τον ψυχισμό του ανθρώπου. Και από κει και πέρα, ο ανταγωνισμός μεγαλώνει, εφόσον δεν υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων σχέσεις συνεργασίας ή σχέσεις εντελώς (κι αυτό πρέπει να τονιστεί). Έτσι, ο καθένας βλέπει τον άλλον για αντίπαλο. Η επιθετικότητα διακρίνει τιςσχέσειςμας.
Η νέα γενιά υποφέρει περισσότερο απ' όλους, γιατί τα φαινόμενα αυτά την αγγίζουν πιο πολύ. Το παιδί είναι σαν λουλούδι που βγαίνει στη ζωή κι έχει πάντα μια τάση ν' αναζητεί να βρει καθαρές, ιδεατές μορφές, τρόπους ζωής, βάσει των οποίων να μπορεί να τοποθετηθεί. Το παιδί δεν έχει ακόμη φθαρεί, για να μην πω «διαφθαρεί», από την πικρία της καθημερινότητας. Επομένως, πιστεύει ακόμη στο όνειρο, και καλά κάνει, γιατί αλλιώς δε θα 'ταν νέος. Φυσικά, όταντα όνειρααυτά διαψεύδονται, δεν μπορεί παράν' αντιδράσειπερίεργα.
Το γιατί δε βρίσκει γύρω του αυτό που χρειάζεται, είναι απλό: Πρώτα πρώτα, η τσιμεντένια πόλη δεν του επιτρέπει να ζήσει τη ζωή ενός παιδιού. Έχει αποκοπεί από τη φύση, δεν μπορεί να έχει επαφή μαζί της. Ξέρω παιδιά, που δε γνωρίζουν τι θα πει λειβάδι, ένα χόρτο, κάποιο λουλούδι, εκτός ανθοπωλείου! Κι αυτό είναι καταστροφικό, γιατί ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που ζει την ίδια στιγμή με τη φύση, και την ίδια στιγμή με το συνάνθρωπο. Και το θεώρημα αυτό δενείναι δικόμου. Είναι του Καρλ Μαρξ. Μόνο που δεν το έχουμε προσέξει αρκετά. 0 Μαρξ λέει πως ο ανθρωπισμός αρχίζει ακριβώς από την εξανθρωπίνωση της φύσης κι από την εξανθρωπίνωση της σχέσης με τονάλλο. Κι αυτό είναι ένα θεώρημα πουθα 'πρεπεναμας κάνει να είμαστε πολύ σκεπτικοί.
Από την άλλη μεριά, στον κοινωνικό τομέα: Εμείς, η γενιά των ενηλίκων, η γενιά αυτών που έχουν την ευθύνη για την καθημερινή ζωή, φερόμαστε στο παιδί μ' έναν τρόπο που θα 'πρεπε να κοκκινίζουμε. Δεν κάνουμε το καθήκον μας. Απέναντι στα παιδιά δε λέμε την αλήθεια. Φοβούμαι πως δεν τους λέμε ποτέ αυτό που είναι γύρω μας. Ίσως γιατί ντρεπόμαστε, ίσως γιατί δε θέλουμε να τ' αναγνωρίσουμε. Τους μαθαίνουμε να είναι ηθικοί. Στην πραγματικότητα, ποιος κινείται στις βιοτικές και επαγγελματικές του σχέσεις ακολουθώντας τον ηθικό νόμο; Τους μαθαίνουμε να είναι έντιμοι. Και εντούτοις τα παιδιά βλέπουν γύρω τους να επαινώνται άνθρωποι που καταφέρνουν σ' αυτήν τη ζωή να φτιάχνουν πράγματα χωρίς κόπο. Που είναι υπέρ του εύκολου κέρδους, του μικρότερου κόπου. Καμαρώνουμε τους ανθρώπους που είναι καταφερτζήδες και επιτήδειοι. Την ίδια στιγμή όμως λέμε στο παιδί: «κοίταξε να διαβάσεις, κοίταξε να κουραστείς, κοίταξε να μοχθήσεις, για να γίνεις άνθρωπος»! Και βλέπει άλλους να κάνουνε τεράστιες καριέρες χωρίς κόπο και χωρίς καμιά καταβολή προσπάθειας από τον εαυτό τους. Εκεί, το παιδί δε συγχωρεί τη δική μας υποκρισία. Από την άλλη πλευρά, και σε γενικότερα επίπεδα: του μιλούμε για ελευθερία και Δημοκρατία. Ποιος από μας είναι στις σχέσεις του με το κοινωνικό σύνολο πραγματικά ελεύθερος -ή οπαδός της ελευθερίας – και ποιος είναι αληθινός δημοκράτης; Και πιο πέρα: τους μιλούμε για την ειρήνη. Και προπαρασκευάζουμε πολέμους. Από τον καιρό που τέλειωσε ο μεγάλος πόλεμος μέχρι σήμερα (δε νομίζω ότι κάνω λάθος) έγιναν 150 τουλάχιστον τοπικοί πόλεμοι διαφόρων μορφών. Οι πόλεμοι δεν έλειψαν ούτε μια στιγμή από τηνεπιφάνεια τηςγης.
Γ. Καββαδίας


ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ
Α] Να αποδώσετε περιληπτικάτο κείμενο. (120 λέξεις) Μονάδες 25
Β. 1] Να σχολιάσετε το ακόλουθο απόσπασμα του κειμένου σε μία παράγραφο 80 περίπου λέξεων: «Σ’ αυτές τις πόλειςοι άνθρωποι χάνουντονεαυτό τους και οι σχέσεις μεταξύ τους είναι χαλαρές, ανόχι ανύπαρκτες». Μονάδες 10
2] «Από τηνάλλη μεριά, στονκοινωνικό τομέα: Εμείς, … απότην επιφάνειατηςγης». Τι είδους συλλογισμόςυπάρχειστην τελευταίαπαράγραφο; Να δικαιολογήσετε τηναπάντησή σας.
Μονάδες 10
3]Ποιουςτρόπους πειθούςμετέρχεταιο συγγραφέας στηντέταρτη παράγραφο του κειμένου; Να δικαιολογήσετετην απάντησή σας. Μονάδες 5
4] Να κάνετε δομική ανάλυση (δομικά στοιχεία, τρόποι ανάλυσης) της πρώτης παραγράφουτου κειμένου. Να δικαιολογήσετετην απάντησή σας. Μονάδες 5
5] Να δώσετε ένα αντώνυμο για κάθεμία απότις λέξειςπουακολουθούν: έλευση, έλλειψη, διαψεύδονται, καθήκον, έντιμοι. Μονάδες 5

Γ] ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
Συχνά οι νέοι συμπεριφέρονται επιθετικά και όχι μόνον αυτό, αλλά καταλήγουν και σε ακραίες μορφές επιθετικότητας, πολλέςαπότις οποίες συνοψίζονται στον όρο «καταστρεπτικότητα». Σε άρθρο που θα δημοσιεύσετε σε νεανικό περιοδικό να αναφερθείτε στα αίτια αυτού του φαινομένου και να αναπτύξετε τα επιχειρήματά σας για τον περιορισμό του. (400-500 λέξεις)
ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΟΡΟΣΗΜΟ
Μονάδες 40

3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος14/8/14, 3:32 μ.μ.

    Υπαρχουν πουθενα οι απαντησεις;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος25/8/14, 12:13 μ.μ.

    υπάρχουν πουθενά οι απαντήσεις;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα. Επειδή οι απαντήσεις δεν είναι εύκολο να αναρτηθούν (λόγω έλλειψης χρόνου κυρίως), είμαι στη διάθεση του καθενός αν θέλει να στείλει τα γραπτά του για μια πρώτη διόρθωση.
    mail επικοινωνίας: vgeka79@gmail.com.
    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή