ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ


Θετικά
/Φιλοπεριέργεια και φιλομάθεια, /αμφισβήτηση,
/ ασυμβίβαστο του χαρακτήρα, όχι υποκρισία,
/ ριζοσπαστικότητα, επαναστατικότητα, ανανέωση,
/ πρωτοτυπία, φαντασία,
/ πάθος για ελευθερία κι ανεξαρτητοποίηση από
κάθε δέσμευση, / τάση προς το ιδεώδες, αυταπάρνηση, ιδεαλισμός,
οραματισμός,
/ αφιλοκέρδεια,ανιδιοτέλεια, εντιμότητα,ειλικρίνεια,
/ σφρίγος,ζωτικότητα, δυναμισμός,
αγωνιστικότητα, μαχητικότητα, αποφασιστικότητα,
/ θάρρος, τόλμη, γενναιότητα, / επιθυμία για διάκριση, υπεροχή,
/ ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση κι απόκτηση δικής
τους ταυτότητας, / αυθορμητισμός, ενθουσιασμός,
/ ευαισθησία, συναισθηματικότητα, ανθρωπισμός, / κοσμοπολιτισμός.


Αρνητικά
/ αστάθεια,ευμετάβλητη, αντιμετώπιση των πραγμάτων, ασυνέπεια,
/ ανυπομονησία, βιασύνη, επιπολαιότητα,
/ ευπιστία, αφέλεια, / ανωριμότητα, απειρία,
/ έλλειψη αυτογνωσίας, / απουσία αυτοπεποίθησης, / εγωκεντρισμός,
/ υποκειμενισμός (κρίνουν τον κόσμο και τους ανθρώπους, σύμφωνα με τις προσωπικές τους ανάγκες κι επιθυμίες),
/ απόλυτη, μονομερής σκέψη (πιστεύουν ότι έχουν πάντα δίκιο),

/ αντίδραση,επιθετικότητα,
/ ανούσια αμφισβήτηση,
/ μιμητισμός,
/ επιθυμία πρόκλησης ενδιαφέροντος, / ρομαντισμός, δράση με βάση το συναίσθημα κι όχι τη λογική.




Ν Ε Ο Λ Α Ι Α


Θέμα: «Σήμερα από ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας απουσιάζει η διάθεση για πνευματική και ηθική καλλιέργεια και περισσεύει η αδιαφορία για την επίτευξη υψηλών και μεγάλων σκοπών. Οι στόχοι των περισσότερων νέων εξαντλούνται απλώς στην απαίτηση ενός κερδοφόρου επαγγέλματος. Ίνδαλμά τους έχουν κάποιο ποδοσφαιριστή ή τραγουδιστή, ενώ αγνοούν τους πνευματικούς ανθρώπους, τους επιστήμονες και τους ερευνητές». Πού οφείλονται κατά τη γνώμη σας τα φαινόμενα αυτά; Θεωρείτε ότι έχουν βλαβερές συνέπειες για τους νέους;


Αίτια:
© το υπάρχον οικονομικό σύστημα, το εύκολο κέρδος, ο καταναλωτισμός, η πλεονεξία, τα συμφέροντα, οι οικονομικές ανισότητες. Σύνδεση της
ευτυχίας και της επιτυχίας με τα υλικά αγαθά, © ο ανεπαρκής επαγγελματικός προσανατολισμός, που συνδυαστικά με τα «πρότυπα» ζωής της εποχής οδηγεί σ' επιδιώξεις με μόνο σκοπό το κέρδος,
© το κενό ιδεολογίας, η έλλειψη αξιών, ιδανικών, οράματος για δημιουργία,
© το κοινωνικό σύστημα, όπου κυριαρχούν τα συμφέροντα, η βία, οι ανταγωνισμοί, η υποκριτική πολιτική, οι αδικίες, η εκμετάλλευση, η αναθεώρηση των αξιών της ζωής κι η δημόσια ανηθικότητα, επιφέρει αλλαγές στη νοοτροπία των πολιτών,
© η στείρα τεχνοκρατική αντίληψη,
© η ασύμμετρη ανάπτυξη του υλικοτεχνικού κι ηθικοπνευματικού πολιτισμού,
© η συνθετότητα των σύγχρονων κοινωνιών, ο αστικός τρόπος ζωής, © οι πολλαπλές απαιτήσεις, η ασφυκτική πίεση,
© το άγχος, η αλλοτρίωση κι η μοναξιά των σύγχρονων νέων τούς οδηγεί στην αδιαφορία για τους άλλους, στον ατομικισμό και στο ενδιαφέρον μόνο για την προσωπική τους επιτυχία,
© μέσα απ' το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα δεν προωθούνται πρότυπα πνευματικών ανθρώπων κι επιστημόνων, αλλά σε συνδυασμό με τα εξωσχολικά ερεθίσματα δίνεται η εντύπωση πως η μόρφωση δεν οδηγεί στην επιτυχία και την ολοκλήρωση, αλλά στον οικονομικό μαρασμό και την ανεργία,
© τα ΜΜΕ προβάλλουν ανούσια είδωλα.

Συνέπειες:
© απώλεια ταυτότητας, προσωπικότητας, αποξένωση απ' τον ίδιο τον άνθρωπο,
© απουσία ομαλής κι αρμονικής συμβίωσης λόγω του ανταγωνισμού, του μίσους και της έχθρας,
© κρίση της οικογένειας, του σχολείου και παρακμή της ίδιας της κοινωνίας, αφού με το ρυθμό αυτό τείνουν να χαθούν οι πνευματικοί άνθρωποι,
© επικρατούν η αδιαφορία, η ανηθικότητα, η μοναξιά, το άγχος, οι νευρώσεις,
© εξαφάνιση της συνεργασίας, έλλειψη φίλων,
© γέννηση βίας ή εγκληματικότητας για εύκολο κέρδος,
© ναρκωτικά ή αυτοκτονίες σε περίπτωση αποτυχίας.


Τρόποι αντιμετώπισης:
© μέσα απ' το εκπαιδευτικό σύστημα και τους φορείς αγωγής (οικογένεια, πολιτεία κτλ.) να καλλιεργηθεί η πίστη στον άνθρωπο και τα ιδανικά, για να συνειδητοποιήσουν κυρίως οι νέοι πως η κατανάλωση αγαθών δενείναι ταυτόσημη με την ευτυχία,
© να υπάρξει ένα δίκαιο οικονομικό σύστημα, να μειωθούν και να εκλείψουν οι αδικίες και ν' αμείβεται ο καθένας με βάση τα εφόδια και
τις ικανότητές του, αξιοκρατία, © να συνειδητοποιήσουν όλοι τις υποχρεώσεις τους και ν' αγωνιστούν από κοινού για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής όλης της κοινωνίας κι όχι μόνο του ατόμου.

Ν Ε Ο Τ Η Τ Α
Θέμα: «Οι πολλές πρόσφατες καταλήψεις για βελτίωση του προγράμματος σπουδών στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, καθώς κι άλλες ενέργειες νέων ανθρώπων, όπως ομαδικές επιστολές σε αρμόδιους υπουργούς ή πορείες των φοιτητών, δείχνουν πως μεγάλο μέρος της νεολαίας είναι προβληματισμένο και προσπαθεί να κάνει έντονη την παρουσία του στον κοινωνικό στίβο της χώρας». Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, τα σπουδαιότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονοι νέοι; Υπάρχουν αισιόδοξες προβλέψεις και προοπτικές για τη σημερινή νεολαία και τι πρέπει να γίνει για να λυθούν τα βασικότερα απ' τα προβλήματά της;
ΠοοΒλήυατα σε υλικά επίπεδο:
η οικονομική ανεξαρτησία κι ο επαγγελματικός προσανατολισμός, ώστε η επιλογή εργασίας να γίνει όχι με μόνο κριτήριο τις οικονομικές απολαβές, αλλά το επάγγελμα να είναι κι ευχάριστο ή δημιουργικό,
η ανεργία, η υποαπασχόληση κι ο κορεσμός των διάφορων επαγγελματικών χώρων εμποδίζουν την πραγματοποίηση των ονείρων ζωής του καθενός. Αντιθέτως, διαπιστώνει κανείς πως για να εργαστεί χρειάζεται «μέσο», ενώ κάποιοι μεγαλύτεροι είναι πολυθεσίτες,
η καταναλωτική κοινωνία, με τη δημιουργία ψεύτικων αναγκών, κάνει τους νέους δυστυχισμένους, όταν αδυνατούν να κατακτήσουν τα πρότυπα που ουσιαστικά τους επιβάλλονται.
Προβλήματα σε κοινωνικοπολιτικά επίπεδο:
το χάσμα των γενεών (αίσθηση αδιεξόδου των νέων, ιδεολογικές διαφοροποιήσεις, ανάμειξη στη ζωή τους) κι η σύγκρουση σ' όλα τα επίπεδα με τους μεγαλύτερους, που βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση,
η κρίση του θεσμού της οικογένειας και του παραδοσιακού τρόπου ζωής, αφού έντονη είναι η αποξένωση κι η μοναξιά όλων,
η ιδεολογική σύγχυση κι οι αντιφάσεις της εποχής, η ρευστότητα,
η τεράστια κοινωνική ανισότητα, η αναξιοκρατία, η έλλειψη ευκαιριών, η γραφειοκρατία και το πολιτικό σύστημα αφήνουν υποψίες πως δεν υπάρχει γνήσια δημοκρατία, ενώ πείθουν πως κυριαρχούν η κοινωνική αδικία, ο ρατσισμός κι η εκμετάλλευση των πολιτών,
ο ασταμάτητος ανταγωνισμός, η κυριαρχία του χρήματος,
η προβολή προτύπων αμφίβολης ή ανύπαρκτης αξίας (κατανάλωσης, βίας, εξουσίας, νόθης ψυχαγωγίας κτλ.),
η κατάρρευση των ειδώλων και των αξιών, μ' αποτέλεσμα οι νέοι να μετατρέπονται σ' εχθρούς της κοινωνίας ή να περιθωριοποιούνται,
ο φόβος ενός πυρηνικού πολέμου, η οικολογική καταστροφή,
τα αυταρχικά καθεστώτα,
η βία, η εγκληματικότητα,
η παιδική πορνεία,
τα ναρκωτικά, το Μϋ5 ή άλλες ανίατες ασθένειες απειλούν τους νέους από παντού και τους καθιστούν ανασφαλείς,
η θρησκοληψία,
ο αναλφαβητισμός.
Ποοβλήυατα σε πολιτιστικά επίπεδο:
αγώνας για απόκτηση εφοδίων, με τα οποία θα οικοδομηθεί το μέλλον,
το εκπαιδευτικό σύστημα παρουσιάζει πολλαπλά προβλήματα (υλικοτεχνικής υποδομής, μορφωτικού περιεχομένου, μεθόδων διδασκαλίας, σχέσεων εκπαιδευτικού - μαθητή κ.α). Επιπλέον, δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες μόρφωσης, το επίπεδο είναι χαμηλό, οι γνώσεις είναι συχνά ξεπερασμένες κι ανιαρές, γι' αυτό παρατηρείται μια ανάγκη φυγής στο εξωτερικό,
η παιδεία έχει τεχνικούς κι οικονομικούς στόχους, γι' αυτό υπηρετεί την πολιτική σκοπιμότητα και συχνά αποπροσανατολίζει το νέο, ο οποίος επιθυμεί ανανέωση, βελτίωση των όρων ζωής κι ανθρωπιστικό πολιτισμό,
στη θεωρία οι νέοι διδάσκονται απ' τους μεγάλους την ευνομία, τη δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια, αλλά στην πράξη βλέπουν έναν κόσμο ασυνείδητο, εγωιστικό, σκληρό, μ' αποτέλεσμα ν' απογοητεύονται, να νιώθουν ανασφάλεια και μοναξιά.
Ποοβλήυατα σε υιυνολονικά επίπεδο:
πέρασμα στην ωριμότητα, απώλεια της ανεμελιάς, ανάληψη περισσότερων ευθυνών,
προσπάθεια να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο γενικότερα, διαμόρφωση χαρακτήρα,
προσανατολισμός στη ζωή, υιοθέτηση στόχων, αρχών, αξιών, ιδανικών,
σχέσεις με το άλλο φύλο,
άγχος, μοναξιά, αλλοτρίωση, έλλειψη φιλίας και διεξόδων,
κρίση ηθικών αξιών, έλλειψη ιδανικών,
ποιότητα ζωής.
Προοπτικές και λύσεις νια τη δηυιουονική ποοεία των νέων:
οι πιο απαισιόδοξες προβλέψεις είναι δυσάρεστες, γιατί ο ρυθμός ζωής μοιάζει ασυγκράτητος και παρασύρει και τους ίδιους τους νέους, όμως τίποτα δε συμβαίνει από μόνο του, μ' ελπίδα και πείσμα πρέπει όλοι ν' αγωνιστούν,
ριζική αναδιάρθρωση του προγράμματος παιδείας, ώστε η αγωγή κι η κοινωνικοποίηση των νέων να είναι ανθρωποκεντρική,
δημιουργία θέσεων εργασίας κι επίδοσης μεγαλύτερων ευθυνών στους νέους.
ν ε ο ι
Χρέος - ρόλος νεολαίας:
ϋ ενεργή συμμετοχή στα κοινά, συνειδητή πολιτικοποίηση, επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων (αναξιοκρατίας, ανεργίας κτλ.),
<ΰ αγώνας για τη διασφάλιση της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της
ισονομίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, Η συμβολή στην επίλυση παγκόσμιων προβλημάτων (πυρηνικά,
πόλεμοι, οικολογική καταστροφή κτλ.), Β αναπροσδιορισμός της στάσης τους απέναντι σε θέματα
ανθρωπιστικά, στην παράδοση, τη γλώσσα και την οικογένεια, Η συμβολή στην εξέλιξη του πολιτισμού (υλικού, πνευματικού,
ηθικού),
II καταπολέμηση των ναρκωτικών, αποτροπή απ' τη βία, την
εγκληματικότητα, την τρομοκρατία, Η συνειδητοποίηση των αρνητικών σημείων της τεχνολογίας, Μ παραγωγική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους, Λ ανανέωση σ' όλους τους τομείς της ζωής, καινούριες ιδέες, γκρέμισμα αναχρονιστικών θεσμών (προλήψεων, προκαταλήψεων, δεισιδαιμονιών, φανατισμού κτλ.), Μ όχι αποδοχή ειδώλων, Μ ποιότητα ζωής,
■ γεφύρωση του χάσματος των γενεών, υποχωρητικότητα, διαλλακτικότητα, κατανόηση.
Γιατί οι νέοι σήυερα προσφέρουν περισσότερα στην κοινωνία απ' ό,τι οι παλιότερες γενιές;
Β σήμερα είναι πιο κατατοπισμένοι κι ενημερωμένοι, γιατί δέχονται περισσότερα μηνύματα κι ερεθίσματα απ' τα Μ.Μ.Ε., την εκπαίδευση και τις γνωριμίες,
Λ η νεολαία είναι δέκτης μιας δημοκρατικότερης παιδείας, διάδοσης ιδεών, υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου, καλύτερων σχολείων, γι' αυτό η κριτική τους σκέψη είναι πιο οξυμένη κι οι γνώσεις τους (γενικές κι εξειδικευμένες) περισσότερες,
<β οι νέοι είναι πολιτικοποιημένοι ήδη μέσα στο χώρο του σχολείου,
Η επαγγελματικά είναι περισσότερο καταρτισμένοι λόγω του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο διαμορφώνονται (οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη, κοινωνική εξέλιξη),
Η το βιοτικό επίπεδο είναι υψηλότερο σήμερα.
Τα επακόλουθα της σύνγυσης των ιδεών στους νέους:
£ μετατρέπονται σε άγονους αμφισβητίες, παρατηρείται στροφή τους στη βία, φυγή σε κοινωνικά αδιέξοδα, εγκληματικότητα, ένταξη σε αναρχικά ρεύματα, ναρκωτικά, φανατισμός,
<Β αποδοχή ανάξιων προτύπων κι επιρροή από ξένα είδωλα, αλλοτρίωση, τυφλός μιμητισμός,
« απογοήτευση, μοναξιά, αδιαφορία,
Η δε δημιουργούν δική τους οικογένεια,
Η αποστασιοποιούνται απέναντι στον τομέα της εργασίας και της πολιτικής,
Η έρχονται σε ρήξη με τους ώριμους, επειδή επικρατεί η άποψη ότι αυτοί υπηρετούν το κατεστημένο, αγεφύρωτο το χάσμα των γενεών,
Λ απάρνηση της πραγματικότητας, ζουν με τα όνειρα και τις
ελπίδες, « έλλειψη αξιών και ιδανικών, Μ ανηθικότητα, υποκρισία.
Τρόποι νια να νίνει η σύνγρονη νενιά περισσότερο δημιουργική:
Η ανθρωπιστική παιδεία, εμπλουτισμός του αναλυτικού προγράμματος με νέα μαθήματα (π.χ. οικογενειακή, περιβαλλοντική, πολιτική αγωγή, υγιεινή κ.α), αποσύνδεση του σχολείου απ' την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, εγκατάλειψη της στείρας αποστήθισης και της εξειδίκευσης, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, διάπλαση κι εφοδιασμός των νέων με αρχές κι αξίες,
Η οι πνευματικοί άνθρωποι οφείλουν να βρίσκονται κοντά στους νέους για να δίνουν νόημα στη ζωή τους,
ποιότητα ζωής,
ιστορική και πολιτική συνείδηση
προσφορά βοήθειας στους νέους απ' την οικογένεια, το σχολείο, την εκκλησία, την πολιτεία,
προβολή των σωστών προτύπων απ' τα Μ.Μ.Ε. και την πολιτική,
εναντίωση κι απομυθοποίηση των ναρκωτικών και της βίας,
ίί οι μεγαλύτεροι οφείλουν να δείξουν περισσότερη κατανόηση στον προβληματισμό των νέων, επιείκεια στις επιπολαιότητες και στις άστοχες ενέργειες,
<■ παραδοχή απ'το κοινωνικό σύνολο.
Ποιοι ευθύνονται νια την κατάπτωση των νέων;
Η οι πολιτικοί: είναι υποκριτές, αναμασούν τα ίδια λόγια,
υπόσχονται πολλά, τα οποία δεν πραγματοποιούν, Η τα κοινωνικά προβλήματα (π.χ. ποιότητα ζωής, κρίση αξιών,
αναξιοκρατία, αρνητικά πρότυπα, ρατσισμός, παραβίαση
ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.α.), ■ ταχύτατες αλλαγές σ' όλους τους τομείς της ζωής (π.χ.
τεχνολογία, επιστήμη, οικογένεια, αδυναμία κοινωνικής ένταξης
και κατανόησης του «εγώ»), Λ το υλιστικό πνεύμα της εποχής, η απογοήτευση των νέων, γιατί
δε μπορούν ν' αντεπεξέλθουν στις πλασματικές ανάγκες, <β η κρίση της οικογένειας κι η στάση των μεγαλυτέρων, Λ η απειρία των νέων μπροστά στη ζωή, το μεταβατικό στάδιο της
ηλικίας, οι ιδιαιτερότητες τους, Β η ασάφεια των στόχων, η αστάθεια των περιστάσεων, η
σύγχυση της σύγχρονης κοινωνίας, το άγχος, η ανασφάλεια, Ε η πνευματική παρακμή.
Ν Ε Ο Ι
Είναι κοινά παραδεκτό πως το νεαρό άτομο έχοντας ελευθερία μπορεί ν' αναπτύξει πολύπλευρα την προσωπικότητα του. Οι νέοι όμως, όπως γράφουν κι οι ίδιοι στα συνθήματα τους: «Δε θέλουν πολλά, τ α θέλουν όλα» και κάθε μορφή περιορισμού τη θεωρούν δέσμευση της ελευθερίας τους. Ποια η δική σας άποψη πάνω στο ζήτημα;
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Οι νέοι, είναι εύπλαστοι κι ενθουσιώδεις. Έχοντας και περίσσιο φορτίο ενέργειας λόγω της ηλικίας τους, νιώθουν την ανάγκη να το διοχετεύσουν δημιουργικά. Είναι γεγονός όμως πως μπορούν να δημιουργήσουν την προσωπικότητά τους μόνο εάν έχουν ελευθερία.
Κ. ΘΕΜΑ
Δεδομένο - «Ελευθερία»:
Η δυνατότητα του ατόμου να λειτουργεί δίχως εξαναγκασμούς. Οι εξαναγκασμοί αυτοί μπορεί να είναι εσωτερικοί ή εξωτερικοί. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για εσωτερική ή ηθική ελευθερία που ορίζεται ως η χαλιναγώγηση παθών κι ενστίκτων. Εξωτερική ή πολιτική ή κοινωνική ελευθερία είναι η δυνατότητα του ανθρώπου να λειτουργεί δίχως εξωτερικούς, κοινωνικούς εξαναγκασμούς.
«Πολύπλευρα την προσωπικότητά του» (νέος):
• Οικογένεια: διάλογος, ελεύθερη έκφραση, ελεύθερη επιλογή φίλων, ανάληψη πρωτοβουλιών, επιλογή στόχων στηριγμένων στη θέληση και στην κρίση του νέου. Αυτά έχουν σαν αποτελέσματα την υπευθυνοποίηση του νεαρού, την αυτενέργεια, τη διαμόρφωση αυτόνομης προσωπικότητας, δίχως κόμπλεξ και διάφορα συμπλέγματα.
Σχολείο: διάλογος, μαθητικές κοινότητες, καλλιέργεια κρίσης, αυτενέργεια, σχέσεις καθηγητών - νέων στηριγμένες στο σεβασμό και την αλληλοαποδοχή. Συνειδητοποίηση, αναγνώριση τάσεων, κλίσεων μέσω των συγκρίσεων.
Κοινωνία: δυνατότητα έκφρασης, πολιτικοποίηση, προβολή της υποκειμενικότητάς τους, ίσες ευκαιρίες. Άτομα ώριμα, όχι καταπιεσμένα, με δυνατότητες πολλών επιλογών.

«Νέοι» (χαρακτηριστικά):
Ασυμβίβαστοι, ενθουσιώδεις, εκρηκτικοί, λειτουργούν περισσότερο με το συναίσθημα παρά με τη λογική, με το ένστικτο παρά με το στοχασμό. Γι' αυτό «δεν θέλουν πολλά, τα θέλουν όλα».

«Κάθε μορφή περιορισμού»:
νόμους, κοινωνικούς κανόνες, οποιαδήποτε δέσμευση απ' το περιβάλλον, θεσμούς, επιβαλλόμενα πρότυπα.

«Τη θεωρούν καταπίεση»:
νομίζουν πως περιορίζεται η προσωπικότητά τους, πως τους στερούνται οι δυνατότητες προβολής. Ζητούμενο — «Ποια είναι η δική σας άποψη;» Η σωστή θέση είναι προφανής, δηλ. η άποψη ενός ομαλά κοινωνικοποιημένου ατόμου σίγουρα είναι «η μέση οδός». Σίγουρα χρειάζεται ελευθερία, αλλά πειθαρχημένη. Ελευθερία, όχι ελευθεριότητα, όχι ασυδοσία. Ο νέος πρέπει να συνειδητοποιήσει -μέσω των φορέων κοινωνικοποίησης -πως δεν έχει μόνο δικαιώματα, αλλά κι υποχρεώσεις. Οι νέοι βρίσκονται σε μια ηλικία εύθραυστη, ευαίσθητη γι' αυτό χρειάζεται λεπτότητα, σύνεση κι αντίστοιχη ευαισθησία στο χειρισμό των προβλημάτων τους. Θα 'πρεπε οι γονείς «να χαλαρώσουν τα γκέμια», κατά τον Τερζάκη. Ευθύνη όχι μόνο των γονέων, αλλά και των υπολοίπων φορέων κοινωνικοποίησης είναι να βοηθήσουν τους νέους στη συνειδητοποίηση του ρόλου τους και να τους βοηθήσουν να κατανοήσουν πως η ελευθερία τους σταματά εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία των άλλων.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όταν βιώσει ο νέος την έννοια της ελευθερίας θα συνειδητοποιήσει πως οι οποιασδήποτε μορφής περιοριστικοί κανόνες όχι μόνο δε δεσμεύουν την ελευθερία του, αλλά την κατοχυρώνουν. Ελευθερία δεν είναι να κάνει κανείς ό,τι θέλει, αλλά αυτό που θέλει να είναι αυτό που πρέπει.
ΠΟΑΓΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ
ΘΕΜΑ: «Έντονο παρουσιάζεται σήμερα το φαινόμενο της
πολιτικοποίησης των νέων, όπως αυτό εκδηλώνεται με τη
συμμετοχή τους στους διάφορους μαζικούς φορείς και στα
σχολεία, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, με την εφαρμογή του
δημοκρατικού θεσμού των μαθητικών κοινοτήτων». Πού
αποδίδετε την ένταση του φαινομένου αυτού; Πού οδηγεί; Πώς
μπορεί να γίνει η πολιτικοποίηση σωστά, για να λειτουργήσει
ευεργετικά για τον ίδιο τον πολίτη και το λαό; ^
Πρόλογος
Οι νέοι παρουσιάζονται σ' όλες τις εποχές αμφισβητίες και νεωτεριστές. Σήμερα έχουν διευρυμένους πνευματικούς ορίζοντες λόγω της ευρύτερης παιδείας που λαμβάνουν. Τα πάντα γεννούν μέσα τους ερωτήματα και δε διστάζουν να σχολιάζουν την καθημερινότητα και ν' αμφισβητούν τους θεσμούς.
Κυρίως θέμα
Δεδομένο: «Έντονο παρουσιάζεται.. .μαθητικών κοινοτήτων» ® Το φαινόμενο της πολιτικοποίησης των νέων έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στις μέρες μας. Οι νέοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία ενδιαφέρονται για την πολιτική, κρίνουν τα μέτρα που τους αφορούν, σχολιάζουν κτλ. Τις ιδέες και τις θέσεις τους τις εκφράζουν μέσα απ' τους μαζικούς φορείς, τις συνδικαλιστικές ενώσεις και τις οργανώσεις της νεολαίας. Οι μαθητές εκφράζονται κυρίως μέσα απ' τις μαθητικές κοινότητες, που σαν θεσμός καθιερώθηκε μετά τη μεταπολίτευση, για ν' αποτελέσει για τους νέους την πρώτη εμπειρία δημοκρατικής οργάνωσης και διαμόρφωσης μιας δημοκρατικής αντίληψης και συμπεριφοράς.
® Πολιτικοποίηση: ί) είναι η δημιουργία συνείδησης του πολίτη για την κοινωνική κι οικονομική υποδομή της πολιτικής ομάδας που κυβερνά τον τόπο, για τον κοινωνικό κι οικονομικό προσανατολισμό της εξουσίας, για τη θέση του μέσα στην πολιτική πορεία της χώρας και για τις δυνατότητές του να επηρεάσει την πορεία αυτή με τη δική του υπεύθυνη συμμετοχή στο δημόσιο βίο, ίί) σημαίνει, επίσης, την υπεύθυνη επιλογή απ' τους ίδιους τους πολίτες των αξιότερων αντιπροσώπων του δικού τους πολιτικού προσανατολισμού για τη διαχείριση των κοινών. Ταυτίζεται, επομένως, με την ανάπτυξη της κρίσης και της διαλεκτικής σκέψης, την κατανόηση των ιδεολογικών αποχρώσεων, την ανάληψη πρωτοβουλίας μέσα στους κοινούς χώρους.
Ζητούμενο Α': «Πού αποδίδετε.. .του φαινομένου αυτού;»
® Πλουραλισμός ιδεών και δυνατότητες για εύκολη διακίνησή τους
(π.χ. πολιτικά έντυπα, τύπος, αφίσα, πολιτικές συγκεντρώσεις,
διαλέξεις, συζητήσεις κ.α.), ® γενίκευση παιδείας, που με τα νέα αναλυτικά προγράμματα και την
ανανέωση του περιεχομένου της δίνει την πολιτική διάσταση σ'
όλο το φάσμα των ανθρώπινων γεγονότων, καλλιεργώντας την
κριτική στάση και τον πολιτικό στοχασμό, ® τα ΜΜΕ παρουσιάζουν την εθνική και διεθνή επικαιρότητα, ® νέοι θεσμοί: συνοικιακά συμβούλια, νομαρχιακές συνελεύσεις, ® πολιτιστικές εκδηλώσεις, ® συνδικαλιστικές δραστηριότητες, ® πολιτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις.
Ζητούμενο Β': «Πού οδηγεί;»
® Ενεργοποίηση και δραστηριοποίηση του πολίτη, ® ανάπτυξη πολιτικής σκέψης και κοινωνικών ευθυνών, ® προβληματισμός, αμφισβήτηση κι απόρριψη θεσμών ή αποδοχή και στήριξή τους,
® συμμετοχή στους κοινούς αγώνες για κοινωνική αλλαγή και
κοινωνικές κατακτήσεις, ® δυνατότητα ελέγχου της πολιτικής εξουσίας, ® συνείδηση κοινωνικότητας, ομαδικότητας κι οικουμενικότητας
του ανθρώπου, ® ανανέωση κι εκδημοκρατισμός της δημόσιας ζωής, ® διεύρυνση της δημοκρατίας, αρτιότερη λειτουργία των θεσμών.
Ζητούμενο Γ': «Πώς μπορεί.. .τον πολίτη και το λαό;»
® Ενημέρωση πλατιά και πολύπλευρη απ' τα μέσα επικοινωνίας, για να διαφωτίζεται ο νους του ανθρώπου και να καλλιεργείται η κρίση του, που θα του δώσει τη δυνατότητα συγκρίσεων κι επιλογών,
® καλλιέργεια διαλλακτικότητας, αποβολή μισαλλοδοξίας και φανατισμού,
® πνευματική ολοκλήρωση για προσωπική καταξίωση, δεκτικότητα στη λογική κι ύπαρξη επιχειρημάτων.