ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ


Τι ορίζεται ως διεθνισμός:
Διεθνισμός είναι η θεωρία σύμφωνα με την οποία κάθε κράτος είναι δυνατό να ενταχθεί σ' ένα ευρύτερο πλαίσιο, στο οποίο θα επικρατούν παγκόσμιες αρχές.


Τι ορίζεται ως διεθνοποίηση:

Διεθνοποίηση είναι μία διαδικασία που οδηγεί στη δημιουργία θεσμών με διεθνή χαρακτήρα και στη διακίνηση σε παγκόσμιο επίπεδο ποικίλων προϊόντων.


Ποια είναι τα αίτια εμφάνισης του διεθνισμού:

Η διαδικασία της διεθνοποίησης δημιουργήθηκε απ' την κοινωνική φύση του ανθρώπου. Η διάθεση για συνεύρεση κι αλληλοσυμπλήρωση υπήρχε ανέκαθεν στον άνθρωπο κι ενισχύθηκε απ' την έλλειψη αυτάρκειας που χαρακτήριζε κάθε κράτος. Η επιδίωξη της αυτάρκειας, λοιπόν, οδήγησε σε συνενώσεις, συμμαχίες, κινήσεις προσέγγισης, οι οποίες προετοίμασαν το δρόμο για την παγκοσμιοποίηση μέσα σε κλίμα ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας.
Η πρόοδος σ' όλους τους τομείς πραγματοποιήθηκε λόγω της συλλογικότητας. Η εμπορική κι η οικονομική ανάπτυξη, οι πολιτικές εξελίξεις, τα πολιτιστικά επιτεύγματα είναι κτήμα ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Η επιστήμη κι η τεχνολογία κατόρθωσαν να ενοποιήσουν τον κόσμο και να εκμηδενίσουν τις αποστάσεις. Τα μέσα μεταφοράς, τα τηλεπικοινωνιακά μέσα, τα ΜΜΕ συνέβαλαν στην παγκοσμιοποίηση.
Οι υπερεθνικοί οργανισμοί κι η ενοποίηση της Ευρώπης τίθενται ως πρότυπα και σ' άλλες ηπείρους, που προχωρούν σε κατάργηση των τελωνειακών συνόρων κι ενισχύουν τις πολιτικές τους συμμαχίες.
Τα κοινά προβλήματα που μαστίζουν την ανθρωπότητα (ναρκωτικά,
ανεργία, βία, οικολογικό πρόβλημα, αρρώστιες, υπανάπτυξη κ.α) συνέβαλαν καταλυτικά στη διεθνοποίηση, αφού απαιτούν συλλογική προσπάθεια για να επιλυθούν.


Ποια είναι τα γνωρίσματα της καινούργιας περιόδου:
Γενικεύεται ο οικονομικός ανταγωνισμός κι ολόκληρος ο πλανήτης χαρακτηρίζεται από κοινούς οικονομικούς νόμους και ανεμπόδιστη διακίνηση αγαθών.
Τεχνολογικός ανταγωνισμός: οι προηγμένες χώρες επιδιώκουν την απόκτηση της τεχνολογικής πρωτοπορίας. Αποκαλύπτονται εθνικές αντιπαραθέσεις, οι οποίες αποτελούν πηγή ανησυχίας κι εστίες ανάφλεξης ενός πολέμου.
Ενοποιείται όλο και περισσότερο ο σημερινός κόσμος μέσω των πληροφοριών, συγκοινωνιών, κοινών τεχνολογικών μέσων, κοινών αξιών κλπ.
Διευρύνεται το χάσμα μεταξύ ανεπτυγμένων χωρών και τριτικοσμικών. Απ' τη μια αφθονία και χλιδή κι απ' την άλλη πείνα, παιδική εκμετάλευση, θνησιμότητα κι ανέχεια.
Υπερπληθυσμός: η πληθυσμιακή έκρηξη στις χώρες του τρίτου κόσμου αποτελεί ένα απ' τα μεγαλύτερα προβλήματα της ανθρωπότητας. Οικολογικό κι ενεργειακό πρόβλημα.
Προβλήματα στις ανεπτυγμένες κι όχι μόνο κοινωνίες: άγχος, καταναλωτισμός, επιθετικότητα, εγκληματικότητα, ναρκωτικά κλπ. Η εικόνα του σημερινού κόσμου με βάση τη βαθμίδα ανάπτυξης: α) ανεπτυγμένος κόσμος (Β. Αμερική, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία), β) πρώην δεύτερος κόσμος (Αν. Ευρώπη), γ) αναπτυσσόμενες χώρες, δ) τρίτος κόσμος.


Ποια είναι τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης:
Με την παγκοσμιοποίηση το άνοιγμα των αγορών γίνεται πραγματικότητα, οι συναλλαγές είναι περισσότερο ελεύθερες και το πεδίο τους διευρύνεται, αυξάνοντας τις προοπτικές κέρδους για τις επιχειρήσεις, που πλέον απευθύνονται στην ενοποιημένη διεθνή αγορά και στο παγκόσμιο καταναλωτικό κοινό. Παρατηρείται, συνεπώς, οικονομική αλληλεγγύη κι άνοδος του βιοτικού επιπέδου. Η «κατάργηση» των συνόρων ανοίγει μπροστά μας έναν πλανήτη ενιαίο, έναν κόσμο ευρύ, που αναμένει τους κατοίκους του να τον γνωρίσουν. Η αύξηση των μετακινήσεων των ανθρώπων (τουρίστες, επαγγελματίες, μετανάστες κτλ.) προσδίδει σ' όλους την ιδιότητα των πολιτών του κόσμου.
Οι άνθρωποι ανά τον κόσμο επικοινωνούν διαμέσου του διεθνούς εμπορίου και της εμπορικής ναυτιλίας, των μορφωτικών σχέσεων και των διπλωματικών αποστολών, του τουρισμού και της ανταλλαγής επισκέψεων μεταξύ των ηγετών των κρατών. Η αλληλεπίδραση των ανοιχτών πλέον κοινωνιών και των πολιτισμών τους κι η ανταλλαγή ιδεών σ' όλους τους τομείς δράσης συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός παγκόσμιου πολιτισμού, ενός κοσμοπολιτισμού στον οποίο θα συναντώνται εναρμονισμένα κι αλληλοσυμπληρούμενα τα πιο αξιόλογα χαρακτηριστικά των εθνικών πολιτισμών (συνεισφορά κάθε λαού και προσφορά του στη διεθνή κοινότητα). Οι κοινωνίες ανοίγονται προς τον έξω κόσμο κι εξελίσσονται από εθνικά ομοιογενείς σε πολυεθνικές. Η συμβίωση διαφορετικών εθνοτήτων μέσα στα όριά τους συμβάλλει στην κατάρριψη παραδοσιακών προκαταλήψεων, στην υποχώρηση τοπικιστικών αντιλήψεων, στην κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, στη γεφύρωση του χάσματος των ιδεολογικών διαφορών, στη μεταξύ τους προσέγγιση και στην επακόλουθη απόρριψη του ρατσισμού. Σε πολιτικό επίπεδο, η παγκοσμιοποίηση εδραιώνει τη θέση κι ενισχύει το κύρος των διεθνών οργανισμών, που αγωνίζονται για τ' ανθρώπινα δικαιώματα, ενθαρρύνει την πρακτική των συνεργασιών, των συνενώσεων μεταξύ των κρατών, προωθεί το διεθνή διάλογο κι υποδεικνύει τη διπλωματική οδό για την επίλυση των διακρατικών διαφορών, με συνέπεια την εμπέδωση της διεθνούς ειρήνης κι ενός πνεύματος φιλίας ή άμιλλας.
Γίνονται σεβαστές η ιστορική παράδοση κι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα κράτη με την προσέγγισή τους συνειδητοποιούν ότι πρέπει να παραμένουν προσηλωμένα στις ανθρωπιστικές αξίες κι αρχές, για να θεμελιώσουν το σύγχρονο ανθρώπινο πολιτισμό.
Οι άνθρωποι ενημερώνονται παγκοσμίως πάνω σ' επίκαιρα πολιτικά και κοινωνικά θέματα. Αναπτύσσονται οι επιστήμες, οι ιδέες, οι τέχνες, τα γράμματα σ' όλον τον κόσμο και προωθείται πλατιά η γνώση. Οι λαοί αντιμετωπίζουν ρεαλιστικά τα προβλήματα του παρόντος και του μέλλοντος, παραμερίζοντας το τοπικιστικό πνεύμα, τον εθνικισμό, το ρατσισμό κτλ. Τα ενωμένα έθνη, για παράδειγμα, με τα προγράμματά τους θα μπορούσαν ν' ανακουφίσουν τον ανθρώπινο πόνο απ' την πείνα, τις ανίατες αρρώστιες, τη μεγάλη θνησιμότητα στις χώρες του τρίτου κόσμου κτλ.
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι της παγκοσμιοποίησης:
Οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στις φτωχές και πλουσιότερες χώρες με αποτέλεσμα να ισχυροποιούνται ορισμένοι σε βάρος των εθνικών επιδιώξεων άλλων χωρών.
Ενισχύεται το σύνδρομο κατωτερότητας, ο περιορισμός της ελευθερίας κι η οικονομική εξάρτηση των αδύναμων κοινωνιών λόγω της επέμβασης των μεγάλων δυνάμεων στο εσωτερικό τους. Συχνότατα επιβάλλονται οι συμφέρουσες αποφάσεις των δυνατών. Οι ασθενείς οικονομίες αδυνατούν να επιβιώσουν μέσα στο διεθνή ανταγωνισμό, ο οποίος ενισχύεται σε οικονομικό επίπεδο με τη μεταφορά βιομηχανικών μονάδων σ' άλλες περιοχές και το ελεύθερο εμπόριο. Η εξάρτηση των ανίσχυρων χωρών είναι και πολιτική, αφού μια κοινωνία χωρίς οικονομική ανεξαρτησία χάνει σταδιακά και την πολιτική της αυτονομία και το δικαίωμα να προσδιορίζει τις πολιτικές της επιλογές.
Τα αίτια των προβλημάτων κάθε μεμονωμένου κράτους δεν αναζητούνται στον οικονομικό και πολιτικό ή εθνικό του χώρο, αλλά παρατηρείται μια τάση απομάκρυνσης των ευθυνών απ' τους αρμόδιους κι ολοκληρωτική απόδοσή τους στους ξένους.
Αποδυναμώνονται το δημοκρατικό πολίτευμα κι οι κοινωνικές κατακτήσεις λόγω των εξουσιών που παρέχονται σε μη εκλεγμένα παγκόσμια κέντρα (Παγκόσμια Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο). Παρατηρείται παθητική αποδοχή των αρνητικών στοιχείων του δυτικού πολιτισμού σε πολλά επίπεδα της καθημερινής ζωής Έτσι, υιοθετείται ο ομοιόμορφος και μηχανοποιημένος τρόπος ζωής, προβάλλονται το χρήμα κι η κατανάλωση. Όλα αυτά όμως συνεπάγονται δουλικότητα, στασιμότητα, κοσμοπολιτικό μηδενισμό. Οι λαοί χάνουν την ιδιαιτερότητά τους, την εθνική αυτογνωσία τους, υποβαθμίζονται οι έννοιες της πατρίδας και του πατριωτισμού κι αλλοιώνεται η εθνική τους συνείδηση. Ο στείρος μιμητισμός κι η ξενομανία κάνουν την εμφάνισή τους σ' όλες τις πτυχές της ζωής, μ' αποτέλεσμα οι λαοί να υποτιμούν τα εθνικά τους επιτεύγματα, ν' αποκόπτονται απ' την παράδοση και να παρακμάζουν πολιτιστικά. Με τον τουρισμό παρθένοι πολιτισμοί έχασαν το προσωπικό τους χρώμα κι εκφυλίστηκαν.
Συχνά αναζωπυρώνονται ο εθνικισμός κι οι ρατσιστικές διαθέσεις, εφόσον οι λαοί που αισθάνονται σαρωτικό το κύμα της παγκοσμιοποίησης, στην προσπάθειά τους να προστατευτούν απ' τον κίνδυνο της πολιτιστικής κι εθνικής αλλοτρίωσης, συσπειρώνονται γύρω από ιδεολογίες εθνικιστικού τύπου.
Σοβαρό είναι και το ενδεχόμενο της μη αφομοίωσης των ξένων πολιτιστικών στοιχείων απ' τους λαούς.
Ορατά είναι η αστάθεια κι οι κίνδυνοι ενός παγκόσμιου πολέμου, αφού η εξασφάλιση των συμφερόντων μιας μεγάλης δύναμης μπορεί ανά πάσα στιγμή να οδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα σε κρίση. Ιδιαίτερα ανησυχητικά φαινόμενα είναι η τελειοποίηση των πυρηνικών όπλων, η ειρήνη του τρόμου, το ψυχροπολεμικό κλίμα ανάμεσα στους λαούς,
Πως αντιμετωπίζεται η παγκοσμιοποίηση:
Αντιμετώπιση του μέλλοντος μ' αίσθημα ευθύνης και μ' επίγνωση των ιδιαιτεροτήτων και των απαιτήσεων της παγκόσμιας κοινωνίας. Κριτική και σφαιρική θεώρηση, επικοινωνία κι ανταλλαγή απόψεων με σκοπό τη δημιουργική αφομοίωση των εξωτερικών επιδράσεων κι όχι τη στείρα μίμηση. Ικανότητα να ζήσουν οι νέοι σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία προσεγγίζοντας μ' ευρύτητα πνεύματος τον πλούτο και την πολυμορφία των πολιτισμών του κόσμου. Διαφύλαξη της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δικαιοσύνης που μας κληροδότησε ο ελληνικός πολιτισμός για την εδραίωση μιας παγκοσμιοποίησης δίκαιης για όλους τους λαούς. Αναγνώριση του φυσικού γεγονότος ότι όλοι, ανεξάρτητα από χώρα, φυλή, οικονομικοπολιτικό σύστημα ή οποιοδήποτε άλλο διαφοροποιητικό στοιχείο, μπορούν να συνυπάρξουν και να οδηγηθούν στην ευημερία και την ευτυχία.
Ενίσχυση του δημοκρατικού ήθους και των πολιτικών θεσμών, ικανότητα διαλόγου, ομόνοια, μετριοπάθεια, τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία για την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων και την αποφυγή ισχυροποίησης των δυνατών. Έτσι, εδραιώνεται η παγκόσμια ειρήνη κι εξαλείφεται το ψυχροπολεμικό κλίμα.
Αγωνιστικότητα των λαών γι' αφοπλισμό, μαζική πίεση για κατάργηση των πυρηνικών όπλων.
Εργατικότητα, τιμιότητα, συνέπεια, αυτογνωσία και πνευματική ωριμότητα με στόχο τη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών που θα καταστήσουν την κάθε χώρα ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο. Βελτίωση της ποιότητας των παραγόμενων αγαθών. Εκμετάλλευση των πλεονεκτημάτων κάθε χώρας. Οικονομική αλληλεξάρτηση και συνεργασία.
Πολιτικές συμφωνίες στα πλαίσια των διεθνών οργανισμών. Αναλογισμός ευθυνών των ηγετών και περιορισμός του εγωισμού με στόχο τις κοινές επιδιώξεις.
Υγιής εθνική αγωγή κι ομοψυχία, επαφή με την παράδοση, τον
πολιτισμό και τις αξίες, διαμόρφωση ιστορικής συνείδησης, μέσα σε πνεύμα σεβασμού κι όχι αφομοίωσης της κάθε εθνικής ιδιαιτερότητας. Αναβάθμιση της παιδείας, δίνοντάς της ανθρωπιστικό προσανατολισμό, προκειμένου να καλλιεργηθεί ένα εθνικό αλλά και πανανθρώπινο πνεύμα με στόχο την κατάκτηση της προόδου μέσα από γνώσεις, την πείρα του παρελθόντος και τα νέα δεδομένα της εποχής.
Ανταλλαγές σ' επίπεδο επιστήμης και τέχνης. Ευρύτερη γνώση περισσότερων γλωσσών, η οποία θα στοχεύει σε μια γλωσσική πολυμορφία (ποικιλότητα) κι όχι στην κυριαρχία ορισμένων γλωσσών σε βάρος άλλων.
Εξοικείωση με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα, γνώση της τεχνολογίας που θα καταστήσει τους νέους ικανούς να παρακολουθήσουν το ρυθμό εξέλιξης. Έτσι δημιουργούνται οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για επικοινωνία των λαών. Τα ΜΜΕ και τα μέσα μαζικής μεταφοράς επιτυγχάνουν τον εκμηδενισμό των αποστάσεων, την πνευματική επικοινωνία, την αλληλεπίδραση των λαών και τη δημιουργία οικουμενικού πνεύματος.
Ο τουρισμός δημιουργεί δεσμούς φιλίας, ενισχύει τον
αλληλοσεβασμό και την αλληλοκατανόηση των λαών.
Ο αθλητισμός και το ολυμπιακό ιδεώδες μπορούν να ενώσουν τους
λαούς και να δείξουν με σεμνό τρόπο τη διαφορετικότητα του
καθενός.
Προστασία του περιβάλλοντος κι εξασφάλιση ποιότητας ζωής στους κοσμο-πολίτες.