[Οι ασκήσεις προέρχονται από κείμενα Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας.

Ο μαθητής ή ο καθηγητής μπορεί να τις προσαρμόσει όπως θέλει]



ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ
1. σώματος, δικασταί, τῷ πατρί, τῇ πόλει: να γραφούν οι αντίστοιχες πτώσεις στον άλλον αριθμό.
2. ἔργον, τῶν λόγων, το σῶμα, τοῑς ἱατροῑς, ταῑς ψυχαῑς, τας καύσεις: να γραφεί η αντίστοιχη πτώση στον άλλον αριθμό.
3. παισίν, , τοῑς νέοις, τοῡ παρακελεύματος, γέροντες: να κλιθεί ο άλλος αριθμός από τον οποίο βρίσκονται τα ουσιαστικά.
4. κρίσιν, τῶν ἐσχάτων, δίκην, τῶν ἐχθρῶν, ἀκροάσεως: να κλιθούν τα ουσιαστικά και στους δύο αριθμούς.
5. τον τρόπον, τῆς πόλεως, το διδόμενον, τῶν λημμάτων, την παρουσίαν, ἔργον: να γραφεί η γενική και δοτική στους δύο αριθμούς των ουσιαστικών.
6. στρατηγοί, βασιλέα, τας κεφαλάς, δόξας, ἀνήρ: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις των ουσιαστικών και στους δυο αριθμούς.
7. πόλεμος, εἰρήνη, πόλιν, ἐφόρων: να γραφεί η γενική και δοτική των ουσιαστικών στους δύο αριθμούς.
8. ἂνδρες, τάς ἀμάξας, τα ζεύγη, τῇ στρατιᾷ, ὂκνον, σκευῶν, ὅπλοις: να κλιθούν τα ουσιαστικά στον αντίθετο αριθμό από τον οποίο βρίσκονται.
9. ἀνθρώπῳ, τῷ κατηγοροῦντι, ἀκούσας, πρᾶγμα, δίκην, ἀντιδίκων: να κλιθούν στους 2 αριθμούς.
10. λύπης, θανάτου, ἀρετῆς, ἐπαίνων, παῖδες, ἐπίτροπος: να κλιθούν τα ουσιαστικά στους δυο αριθμούς.
11. πόλεμοι, εἰρήνης, τον χρόνον, πλήθους, ἀγωνισταί, την ἂσκησιν: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις στους δυο αριθμούς
12. τύπος, την δύναμιν, τάς ὑποσχέσεις, την ἐμεπιρίαν, τάς πράξεις: να κλιθούν τα ουσιαστικά στους δυο αριθμούς
13. παρρησίαν, τοῖς ξένοις, τοῖς δούλοις, οἰκέτας, πολίτας: να κλιθούν τα ουσιαστικά στους δυο αριθμούς.
14. τύραννοι, πόλεμος, τοῖς ἰδιώταις, πόλεμον, ἀνάγκην: να κλιθούν τα ουσιαστικά στους δύο αριθμούς.
15. τον τόπον, ὁ δαίμων, ὀχήματα, τα μεγέθη, μοῖρα: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις των ουσιαστικών στον αριθμό που βρίσκονται.
16. φόνους, τιμάς, εὐεργεσιῶν: να γραφεί η γενική και αιτιατική των ουσιαστικών, στους δύο αριθμούς
17. σύμμαχοι, σφαγάς, πρόγονοι, κινδύνων, ἓτεσι, ὁλίγῳ χρόνῳ: να γραφούν οι γενική και δοτική ενικού και η αιτιατική πληθυντικού των ουσιαστικών.
18. νυκτί, ξύμβασιν, πλήθει, τους κοινούς τοίχους, ἁμάξας: να κλιθούν τα ουσιαστικά στους δύο αριθμούς.
19. ὂντας, πλείους, τῶν ὑποζυγίων, τάς ὁδούς, ἐπιθέμενοι: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις, στον άλλο αριθμό.
20. φιλάνθρωπον, ἳππον, ἀνδρῶν, πράγματος, την ἐπιμέλειαν: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις των ουσιαστικών στους δύο αριθμούς.
21. τοῦ πλήθους, πολιτειῶν, τάς τιμάς, στοιχεῖα: κλιθούν τα ουσιαστικά στους δύο αριθμούς.
22. πάσχοντας, ἀπέχθειαν, ἒχοντες, αἰτίοις, χάριν, ὢν: να κλιθούν οι τύποι στους δύο αριθμούς.
23. χρόνους, πόλεων, στρατιάν, ναῦς, ἀπόπειραν: να κλιθούν τα ουσιαστικά στους δύο αριθμούς.
24. ἒργον, κινδύνου, ἐμπειρίαν, ναυτικούς: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις των ουσιαστικών, στον άλλον αριθμό από τον οποίο βρίσκονται.
25. Ἕλληνες, βάρβαροι, ἐγκλημάτων, ὀργῆς, πλήθει, παρασκευῶν: να κλιθούν τα ουσιαστικά στους δύο αριθμούς.
26. ἐφόρους, τον πλοῦν, ξυμφοράν, ἀσθένειαν, το ἀγώνισμα, τάχους: να κλιθούν τα ουσιαστικά στους δύο αριθμούς.


ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ
1. ἐμοί, τοιαύταις, μηδέν, μοι: να κλιθεί ο άλλος αριθμός των αντωνυμιών, στο πρόσωπο στο οποίο βρίσκονται.
2. τοιαύτην, οὐδέν: να κλιθεί το αρσενικό γένος στους δυο αριθμούς.
3. οὗτοι, ὑμεῑς, οἵτινες, οἷς: να αναγνωριστούν γραμματικά οι αντωνυμίες και να κλιθούν στο γένος που βρίσκονται και στους δύο αριθμούς.
4. τοῡτον, ἐμαυτόν, τί, μηδένα: να αναγνωριστούν γραμματικά οι αντωνυμίες και να κλιθούν στο γένος και στον αριθμό στον οποίο βρίσκονται.
5. πάντα, ταῦτα, ἅς, οὐδέν, ὅσα, ἡμῶν: να γίνει γραμματική αναγνώριση των αντωνυμιών και να κλιθούν στους δυο αριθμούς, στο πρόσωπο που βρίσκονται.
6. τινί, ἑαυτοῦ: να κλιθούν οι αντωνυμίες στο γένος που βρίσκονται και στους 2 αριθμούς.
7. πάντες, οἵτινες, τοιούτων, ἡμεῖς: να κλιθούν οι αντωνυμίες στο γένος που βρίσκονται, στους δυο αριθμούς.
8. τοιοῦτος, ἅς, ὅπερ, ἥτις: να κλιθούν οι αντωνυμίες στο πρόσωπο και στο γένος που βρίσκονται και στους δυο αριθμούς.
9. πᾶσι, ὅ,τι, τί, ᾃ: να γίνει γραμματική αναγνώριση των τύπων και να κλιθούν στο θηλυκό γένος, στους δύο αριθμούς.
10. σοι, μηδέν, τις: να κλιθούν οι αντωνυμίες στο πρόσωπο που βρίσκονται, στους δύο αριθμούς.
11. οἷς, ἡμᾶς, τοῦτο: να κλιθούν οι αντωνυμίες στο αρσενικό και θηλυκό γένος, στον πληθυντικό αριθμό.
12. οὐδενα, ταῦτα: να γραφεί η γενική και η αιτιατική των δύο αριθμών, στα τρία γένη των αντωνυμιών.
13. τούτοις, οὐδενός, ὧν, αἳτινες: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις των αντωνυμιών, στα τρία γένη, στους δύο αριθμούς.
14. ταῦτα, μηδενός, τι, ὑμῖν, πᾶσιν: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις του άλλου αριθμού των αντωνυμιών, από αυτόν στον οποίο βρίσκονται, στο ίδιο γένος.
15. αὐτούς, ὧν, τι, ἐκείνους: να κλιθούν οι αντωνυμίες στα τρία γένη, στους δύο αριθμούς.
16. τοσοῦτον, οὐδείς, ἐκείνης: να κλιθούν οι αντωνυμίες στα τρία πρόσωπα, στον άλλον αριθμό.


ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ-ΕΠΙΘΕΤΑ

1. αἰσχρόν, φίλου, πολλῶν, πρότερον, αἰτίοις: να γίνει παραθετική αντικατάσταση των επιθέτων και επιρρημάτων.
2. τους ἡδίστους, τους ὠφελιμωτάτους, πονηρῶν, πλειόνων: να αντικατασταθούν οι τύποι στους τρεις βαθμούς των παραθετικών.
3. χρυσόν, ἔμφρων, πάντα: να γραφεί η αιτιατική ενικού και πληθυντικού αριθμού και στα τρία γένη των επιθέτων.
4. πολλήν, μᾶλλον, τῶν αἰσχρῶν, ἀναιδεστάτους: να αντικατασταθούν οι τύποι των επιθέτων και των επιρρημάτων στους τρεις βαθμούς.
5. δεινόν, φίλων, δίκαιον, καλῶς: να κλιθεί ο συγκριτικός βαθμός των επιθέτων, στους 2 αριθμούς, στο γένος που βρίσκονται
6. δεινόν, ἐνδεής, ἄξιος, πολλήν: να αντικατασταθούν τα παραθετικά και στους τρεις βαθμούς. Έπειτα να γραφούν τα επιρρήματα που παράγονται από τα επίθετα, επίσης στους τρεις βαθμούς
7. ἀσφαλέστατα, κράτιστα, πρῶτον, πλεῖστοι, ἐλάχιστοι: να γίνει παραθετική αντικατάσταση των τύπων και να γραφούν τα επιρρήματα που παράγονται στους τρεις βαθμούς.
8. μεγάλων, ἀγήρατον, εὐδαίμονες, πάντα: να γραφεί η αιτιατική των δυο αριθμών και στα τρία γένη των επιθέτων.
9. μεγάλων, εὐδαίμονες,: να γίνει παραθετική αντικατάσταση των επιθέτων και να γραφούν τα επιρρήματα που παράγονται από αυτά.
10. κακῶν, μᾶλλον, τάχιστα, πλείους: να γίνει παραθετική αντικατάσταση.
11. τάχιστα, πλείους: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις του θηλυκού γένους, στο συγκριτικό βαθμό, στους δυο αριθμούς.
12. τους μέλλοντας, ἐντριβείς, ἁπάσαις: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις των τύπων και στα τρία γένη, στους δυο αριθμούς.
13. πολύ: α) να γραφούν τα παραθετικά και τα επιρρήματα του επιθέτου στους τρεις βαθμούς. β) να κλιθεί το θηλυκό γένος στους δύο βαθμούς, στο συγκριτικό αριθμό.
14. πολλούς, πλείονος, λέγοντας: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις των λέξεων, στο ίδιο γένος και στους δύο αριθμούς.
15. μεγίστων, πλεῖστα, ἐλάχιστον, εὐθύς: να γίνει παραθετική αντικατάσταση των τύπων.
16. σαφῶς, πάντες: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις των επιθέτων, στους δύο αριθμούς, στα τρία γένη.
17. ἀδίκους, παρανόμους, πολλούς: να γραφεί η γενική πληθυντικού, στο ίδιο γένος, στους τρεις βαθμούς των επιθέτων.
18. προθύμως, πονηράς, πολλῶν: να γίνει παραθετική αντικατάσταση των επιθέτων.
19. ὁλίγῳ, δεινοτέρα: να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις και στα τρία γένη των επιθέτων, στους δύο αριθμούς.
20. πολλῷ, ῥαδίως, φανεροί: να γίνει παραθετική αντικατάσταση των τύπων και να κλιθεί το θηλυκό γένος στο συγκριτικό και υπερθετικό βαθμό.
21. καλῶς, πλεῖστον, ἂριστα, βέλτιστοι, μέγιστα: να αντικατασταθούν οι τύποι των επιθέτων στους τρεις βαθμούς.
22. πρῶτα: να γραφούν τα παραθετικά του επιθέτου (όχι παραθετική αντικατάσταση!) και να κλιθεί το αρσενικό και θηλυκό γένος, στο συγκριτικό και υπερθετικό βαθμό, στους δύο αριθμούς.
23. ὀρθῶς, βελτίω, δικαίως, αἰτίοις: να κλιθεί το αρσενικό γένος των επιθέτων, στους δύο αριθμούς, στο θετικό βαθμό και το θηλυκό γένος, στους δύο αριθμούς στο συγκριτικό βαθμό.
24. πλείστην, ἂξιον, ἥκιστα, μᾶλλον: (α) να γίνει παραθετική αντικατάσταση των τύπων και (β) να κλιθεί ο συγκριτικός και υπερθετικός βαθμός του θηλυκού γένους, στους δύο αριθμούς.
25. πολλῶν, κακῶν, ἀδεῶς: να γραφεί το επίρρημα των επιθέτων στους τρεις βαθμούς και να γίνει παραθετική αντικατάσταση των τύπων στους τρεις βαθμούς
26. ῥᾳδίως, ἰδίᾳ, καλόν, διάφορος: να αντικατασταθούν οι τύποι στους τρεις βαθμούς.


ΡΗΜΑΤΑ

1. ἠγωνίζετο, ἐπιβουλεύοντες: να γίνει χρονική αντικατάσταση των τύπων.
2. τεύξεσθαι, καταστήσεσθαι: να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση στο β ενικό πρόσωπο του αορίστου β των ρημάτων.
3. δεομένου, ἐξήρκει, δοκεῑ: να κλιθεί η προστακτική ενεστώτα.
4. τους ἀκούοντας, τῶν κηδομένων, ταῑς νοσούσαις: να γραφεί η γενική και αιτιατική ενικού των μετοχών.
5. προαιρεῑσθαι, χρη, ἁμαρτανομένοις: να γραφεί το β ενικό πρόσωπο, σε όλες τις εγκλίσεις του αορίστου β των ρημάτων, στη φωνή που βρίσκονται.
6. ὑπομένειν, εἰδέναι, ἀπαλλαγῶμεν, εὕρηνται: να αντικατασταθούν χρονικά τα απαρέμφατα των ρημάτων.
7. καταλείπειν, ἐπιπλήττοντες, λέγοντες, δρῶντα: να αντικατασταθούν χρονικά οι τύποι.
8. διαφέρουσα, φαίνεσθαι, γιγνόμενον: να γραφεί η προστακτική β αορίστου των ρημάτων, στη φωνή στην οποία βρίσκονται
9. προθέντες, καταψηφισάμενοι, τιμήσαιτε, διαβληθέντες: να γίνει χρονική αντικατάσταση των τύπων (προσοχή στο πρόσωπο).
10. ἀκροασάμενοι, ἀποψηφιεῑσθε: να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση στο γ ενικό πρόσωπο (απαρέμφατο και μετοχή) των ρημάτων, στο χρόνο και στη φωνή την οποία βρίσκονται (προσοχή στο πρόσωπο).
11. ἴστε, τύχωσι: να κλιθεί ο β αόριστος των ρημάτων, στην ίδια φωνή, στην οριστική και ευκτική έγκλιση.
12. δεδωκέναι: να αντικατασταθούν χρονικά τα απαρέμφατα του ρήματος και στις δύο φωνές
13. ἡγησάμενος, δυνάμενος, ἠναγκασμένων, λαβεῑν, τυγχάνειν, χαριζοίμην: να αντικατασταθούν χρονικά οι τύποι των ρημάτων.
14. προειλόμην, ἀπεσχόμην, καθέστηκα: να κλιθεί η ευκτική και η προστακτική έγκλιση των ρημάτων, στον αόριστο και παρακείμενο.
15. το διδόμενον: να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση του ρήματος, στο γ ενικό πρόσωπο αορίστου, στις δύο φωνές του ρήματος.
16. ἐτελεύτησαν, παρέμενεν, ἐγένετο: να αντικατασταθούν εγκλιτικά οι τύποι των ρημάτων (απαρέμφατο κ μετοχή).
17. ἀναπείσας, πολεμήσων, ἀδικοῦσι: να κλιθεί η προστακτική ενεστώτα των ρημάτων και στις δυο φωνές.
18. μεταγνόντες, ἐπειρῶντο, πείθεται, διαπραξάμενος: να γραφεί το β΄ενικό πρόσωπο ευκτικής και προστακτικής, στο μέλλοντα και αόριστο των ρημάτων, στη φωνή στην οποία βρίσκονται (προσοχή στις προθέσεις).
19. ἐξέπλει, ὄντος: ἐχόντων, ἀνήχθησαν: να γραφούν τα απαρέμφατα και οι μετοχές σε όλους τους χρόνους των ρημάτων και στις δυο φωνές (όπου αυτό είναι δυνατόν) [ προσοχή στις προθέσεις].
20. λέγειν, πορευοίμεθα: να γίνει χρονική αντικατάσταση των τύπων.
21. μάχεσθαι, ἔχομεν: να κλιθεί η ευκτική και προστακτική αορίστου στην ίδια φωνή.
22. συμφέρῃ, ἂγειν, ἀπαλλάξωμεν: να αντικατασταθεί εγκλιτικά το γ πληθ. πρόσωπο των ρημάτων, στο χρόνο που βρίσκονται οι τύποι.
23. ἐπίστευεν, παραγενόμενος: να γίνει χρονική αντικατάσταση(προσοχή στην πρόθεση).
24. ποιοῖ, ἐπαινεῖν: να κλιθεί η ευκτική και προστακτική του ενεστώτα των ρημάτων και στις 2 φωνές.
25. δικάσαι, δύναιτο: να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση στο γ πληθ. πρόσωπο του αορίστου των ρημάτων, στην ίδια φωνή.
26. καταγιγνώσκων:
α) να γραφούν οι μετοχές (3 γένη) και τα απαρέμφατα όλων των χρόνων και στις 2 φωνές.
β) να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση στο β ενικό πρόσωπο αορίστου β του ρήματος και στις 2 φωνές. (ΠΡΟΣΟΧΗ!!!! το ρήμα έχει ΠΡΟΘΕΣΗ!!!)
27. μεμνῆσθαι, καταλελοίπασι, καταστήσεται: να αντικατασταθούν χρονικά οι τύποι.
28. θαρρεῖν, πεποιήκασιν, ἒσονται: να κλιθεί η οριστική και ευκτική ενεστώτα των ρημάτων.
29. μετέσχον, εἰλήφασι, χρη: να αντικατασταθεί εγκλιτικά το γ ενικό πρόσωπο, του αορίστου των ρημάτων.
30. γίγνονται, ἐπιστάμεθα: να γίνει χρονική αντικατάσταση των ρημάτων.
31. ἐπιθυμήσομεν, νενικηκότες: να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση των ρημάτων, στο γ ενικό πρόσωπο του ενεστώτα, ίδια φωνή.
32. γενέσθαι, ἒχοντες: να γραφούν τα απαρέμφατα και οι μετοχές όλων των χρόνων.
33. ἡττηθέντες, ἐπιτύχωσι: να κλιθεί η ευκτική και προστακτική των ρημάτων, στον ίδιο χρόνο, ίδια φωνή.
34. καταμαθεῖν, διοίσειν, πεφυκέναι: να γίνει χρονική αντικατάσταση των τύπων.
35. προῃρημένοι, τυγχάνωσιν, γενέσθαι: να γραφεί το β και γ ενικό πρόσωπο στην οριστική και προστακτική των ρημάτων, στο χρόνο που βρίσκονται.
36. λαβεῖν, διέλθοιμι: να γραφούν τα απαρέμφατα και οι μετοχές (3 γένη), στον ενεστώτα, β αόριστο και παρακείμενο των ρημάτων, στη φωνή που βρίσκονται.
37. σκοπεῖτε, βούλονται, συμβέβηκεν, ἀκούειν: να γίνει χρονική αντικατάσταση των τύπων.
38. ἐξεληλάκατε, μεταδεδώκατε, οἴεσθε: α) να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση στο γ ενικό πρόσωπο του ενεστώτα των ρημάτων. β) να κλιθεί η οριστική και προστακτική του αορίστου των ρημάτων.
39. συμφέρειν, λέγειν: να αντικατασταθούν χρονικά τα απαρέμφατα και οι μετοχές των ρημάτων
40. οἷδα, λέγω, μετέχουσιν: α) να γίνει χρονική αντικατάσταση στο γ πληθυντικό των ρημάτων β) να κλιθεί η οριστική και προστακτική όλων των χρόνων, στην ίδια φωνή.
41. βούλωνται, ἀποκτείνῃ, πορεύονται: να γραφούν τα απαρέμφατα και οι μετοχές όλων των χρόνων.
42. οἴονται, διάγειν: α) να γραφεί το β ενικό και πληθυντικό πρόσωπο ευκτικής των ρημάτων, σε όλους τους χρόνους. β) να κλιθούν στους δύο αριθμούς οι μετοχές ενεστώτα, αορίστου και παρακειμένου (μόνο στο αρσενικό γένος), των ρημάτων, στην ίδια φωνή
43. τετελευτηκότες, πορευθέντες, ἀφικνοῦνται: να γραφούν οι μετοχές ενεστώτα και παρακειμένου των ρημάτων, στο θηλυκό γένος, στις πλάγιες πτώσεις, στους δύο αριθμούς.
44. διδόντες, ἠδίκησε, φέρονται: να αντικατασταθούν χρονικά οι τύποι.
45. τυγχάνει, ἐξειργασμένοι, ἐκβαίνουσι: να γραφεί το β ενικό και γ πληθυντικό πρόσωπο, στην ευκτική και προστακτική ενεστώτα και αορίστου των ρημάτων, στην ίδια φωνή.
46. διεδικάσαντο, βιώσαντες: να κλιθεί η μετοχή ενεστώτα των ρημάτων, στα τρία γένη, στους δύο αριθμούς.
47. συμβεβουλεύκασι, ποιήσασθαι, ἀφέμενοι, κινδυνεύειν: να αντικατασταθούν χρονικά οι τύποι.
48. ἠδυνήθησαν, ἀξιώσαντες, εὑρεῖν: να γραφεί το β ενικό και πληθυντικό πρόσωπο των ρημάτων, στην ευκτική και προστακτική έγκλιση, σε όλους τους χρόνους, στην ίδια φωνή.
49. ἀπώλεσαν, κατέλιπον, οἴονται: να αντικατασταθούν τα απαρέμφατα και οι μετοχές των ρημάτων, στις δύο φωνές.
50. ἀφέμενοι, ἀποστᾶσιν: να κλιθούν στους δύο αριθμούς το αρσενικό και θηλυκό γένος των μετοχών, στον ενεστώτα και αόριστο των ρημάτων, στην ίδια φωνή.
51. ᾒσθοντο, καταδείσαντες, ἐχώρησαν, ἡσύχαζον, κατενόησαν: να αντικατασταθούν χρονικά οι τύποι.
52. ἐσεληλυθέναι, πράσσοντες, ἐπιθέμενοι, βουλομένῳ: να γραφεί το β ενικό και πληθυντικό πρόσωπο των ρημάτων, στην οριστική και ευκτική έγκλιση του αορίστου και παρακειμένου.
53. ἀφίστασθαι, ἰόντες, ἐφαίνετο, ἑώρων: να κλιθεί η προστακτική ενεστώτα και αορίστου των ρημάτων, στις δύο φωνές.
54. ξυνελέγοντο, διορύσσοντες, ἒσεσθαι: να γραφούν τα απαρέμφατα και οι μετοχές των ρημάτων, στην ίδια φωνή
55. ἂρχειν, ποιεῖσθαι, μελέτω, διαμένουσιν, θεραπεύωσιν, ἕξουσιν: να αντικατασταθούν χρονικά οι τύποι.
56. περιορᾷς, ἀδικήσονται, χαίρῃ, γιγνώσκων (β πληθ. ενεστ.): να αντικατασταθούν οι τύποι εγκλιτικά.
57. κεχαρισμένως, περιορᾷς, θεραπεύωσι: να κλιθεί ο παρακείμενος και ο υπερσυντέλικος των ρημάτων στη μέση φωνή, σε όλες τις εγκλίσεις (απαρέμφατο και μετοχή).
58. ἒχειν, πάσχοντας, ὀργίζεσθαι, παρεληλυθότων, κομίσαντα: να αντικατασταθούν οι τύποι χρονικά, στην ίδια φωνή (προσοχή στο υποκείμενο των μετοχών).
59. ὀκνεῖν, ἀνέστην, παρεληλυθότων: να κλιθεί η οριστική ενεστώτα και παρατατικού στην ίδια φωνή, καθώς και η ευκτική και προστακτική του αορίστου των ρημάτων.
60. λέγειν, ἒχοντες, εὑρεθήσεσθαι, συμβουλεῦσαι: (α) να αντικατασταθούν τα απαρέμφατα των ρημάτων στις δύο φωνές και (β) να γραφεί το β ενικό πρόσωπο του αορίστου, στην ίδια φωνή, σε όλες τις εγκλίσεις.
61. ἒπεισε, ἐδύνατο, χρῆναι, λαμβάνειν, ἀθυμεῖν: να αντικατασταθούν χρονικά οι τύποι.
62. κατεργάζεσθαι, ἐπιχειρῆσαι, ἒχειν: να κλιθεί η οριστική και ευκτική όλων των χρόνων
63. ξυγκαλέσας, ξυνανέπειθε, ἀναγκασθέντας: (α) να γραφούν οι ονοματικοί τύποι των ρημάτων, στις δύο φωνές και (β) να κλιθούν οι αντωνυμίες των ρημάτων, στους δύο αριθμούς, στο αρσενικό και θηλυκό γένος, στον χρόνο που βρίσκονται οι τύποι.
64. ὑπερεῖδεν, ἠγανάκτησαν, ἐφρόνησαν, διετέθησαν: να αντικατασταθούν οι τύποι χρονικά.
65. ἁρπασθείσης, γενομένων, παρόντων: να κλιθούν οι μετοχές στα τρία γένη, στους δύο αριθμούς, στο χρόνο που βρίσκονται οι τύποι.
66. συνεντήσαντο, γέγονεν, ἀπηλλάχθαι, ἠθέλησαν: να γραφεί το β ενικό πρόσωπο σε όλες τις εγκλίσεις του ενεστώτα και του παρακειμένου, των ρημάτων, στην ίδια φωνή.
67. γενέσθαι, ἐτύγχανε, ὢν, ἀνήγετο: να γραφούν οι ονοματικοί τύποι των ρημάτων, στην ίδια φωνή
68. ἐποιοῦντο, πείσας, ἀποκνῆσαι: να κλιθούν όλες οι εγκλίσεις του ενεστώτα και παρατατικού, στην άλλη φωνή των ρημάτων.
69. φανεῖσθαι, ἐτύγχανε: να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση στο β ενικό πρόσωπο, του αορίστου β των ρημάτων, στην ίδια φωνή.
70. ὢν, πείσας: να κλιθεί η ευκτική και προστακτική, όλων των χρόνων των ρημάτων, στην ίδια φωνή
71. λέγων, φθήσονται, αἰσθέσθαι, πείσει, φανεῖσθαι: να αντικατασταθούν χρονικά οι τύποι των ρημάτων.
72. Να γράψετε για τα παρακάτω ρήματα:
1. ἔχων: δεύτερο ενικό, προστακτικής β΄ αορίστου.
2. ἀξιοῑ: να γίνει εγκλιτική αντικατάσταση του τύπου.
3. καταστήσεις: χρονική αντικατάσταση του τύπου στην άλλη φωνή.
4. διαμάρτῃς: κλίση προστακτικής, ίδιου χρόνου.
5. κέχρημαι: εγκλιτική αντικατάσταση στο γ΄ ενικό πρόσωπο ενεστώτα.
6. ῥηθήσεσθαι: χρονική αντικατάσταση του τύπου
1. δικάσαι: απαρέμφατο ίδιου χρόνου, άλλη φωνή.
2. παραβαλλομένους, κρίνεσθαι: χρονική αντικατάσταση των τύπων.
3. δίδοσθαι: εγκλιτική αντικατάσταση στο γ΄ ενικό, ίδίου χρόνου.
4. ὑπελάμβανεν: χρονική αντικατάσταση τα απαρέμφατα του ρήματος.
5. Ἒφη: κλίση προστακτικής, απαρέμφατο και μετοχές στον ενεστώτα.
1. γνῶναι: απαρέμφατο ιδιου χρόνου, άλλη φωνή.
2. παρέχεσθαι: χρονική αντικατάσταση των τύπων.
3. ἐλεήσατε: εγκλιτική αντικατάσταση στο γ΄ ενικό, ίδίου χρόνου.
4. πεισθῆναι: χρονική αντικατάσταση τα απαρέμφατα του ρήματος.
5. λέγειν: κλίση προστακτικής, απαρέμφατο και μετοχές στον ενεστώτα.
6. θαυμάζει: απαρέμφατο παρακειμένου.
7. γέγραπται: β΄πληθυντικό προστακτικής και απαρέμφατο ίδιου χρόνου.
8. ἴσασι: εγκλιτική αντικατάσταση του ρηματικού τύπου.
9. ἐπερωτῶσι: α΄ πληθυντικό ευκτικής, ίδιου χρόνου.
10. δύνωνται: β΄ενικό και γ΄ πληθυντικό, ευκτικής και προστακτικής ίδιου χρόνου
11. ζῶντι: κλίση μετοχής, δυο αριθμούς.
12. μεταπεσεῖν: χρονική αντικατάσταση.
13. εἰπεῖν: κλίση προστακτικής ιδίου χρόνου.
14. κατεδουλώθη: κλίση ευκτικής του ενεστώτα.
15. καθῃρέθη: απαρέμφατο του ίδιου χρόνου




73. Να γραφεί ό,τι ζητείται

• ἔπαινον: δοτική ενικού και γενική πληθυντικού.
• ὂψεως: κλητική δύο αριθμών.
• πάρεργον, ἐπιδείξεως: ονομαστική και γενική πληθυντικού αριθμού.
• πολλα, ἔλαττον, ἀληθεῑς: παραθετική αντικατάσταση των τύπων.
• σαυτοῡ: γενική και αιτιατική πληθυντικού αριθμού.
• χρυσίον, δικαστάς: να γραφεί η γενική και δοτική δύο αριθμών.
• ἀντιδίκων: κλίση ουσιαστικού στους δυο αριθμούς.
• τίνος: γραμματική αναγνώριση του τύπου και κλίση του στους δυο αριθμούς.
• καλῶς, δικαιότερον: να γίνει παραθετική αντικατάσταση των τύπων
• πολλῶν: κλίση ίδιου γένους, ίδιο βαθμό και στους δυο αριθμούς.
• χρόνῷ : να γραφεί η ίδια πτώση, στον άλλο αριθμό.
• ἀρίστους: παραθετική αντικατάσταση.
• μηχανῇ: να γραφεί η γενική και αιτιατική δυο αριθμών.
• ἀληθοῦς: να γραφεί η ονομαστική και αιτιατική πτώση στον άλλον αριθμό.
• σφᾶς αὐτούς: να γραφεί η ίδια πτώση στον άλλο αριθμό
• φῆμαις : να κλιθεί ο ενικός αριθμός του ουσιαστικού.
• ὀνείρασιν: δοτική και αιτιατική δυο αριθμών.
• ἧττον: παραθετική αντικατάσταση.
• ὅ,τι: ονομαστική πληθυντικού, τρία γένη.
• ἐνάντιοι: να γραφεί η ίδια πτώση στα άλλα γένη.
• ἐλπίς : δοτική πληθυντικού.
• πέρας: αιτιατική δυο αριθμών.
• τείχη: δοτική ενικού και γενική πληθυντικού.
• κακῶς: παραθετική αντικατάσταση.
• πάντα: αιτιατική πληθυντικού στα τρια γένη