AΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΥ

1. Αντιστοιχίστε:
1. Στρατηγός πάντων ἀπεδείχθη. α. επιρρ. κατηγορούμενο τρόπου
2. Οἱ στρατιῶται εἴποντο ἄσμενοι. β. απλό κατηγορούμενο
3. Διεφθείροντο οἱ πλείους ἐναταῖοι. γ. επιρρ. κατηγορούμενο τόπου
4. Ἀθηναῖοι ἀνήγοντο πελάγιοι. δ. επιρρ. κατηγορούμενο τρόπου
5. Ὁ Ἀσωπός ποταμόςἐρρύη μέγας. ε. επιρρ. κατηγορούμενο σκοπού
6. Πολλοί σύμβουλοι προς Κῡρον στ. προληπτικό κατηγορούμενο
ἦλθον.

2. Δοτική προσωπική: απλή ή του κρίνοντος προσώπου;
1. Τους ἄνδρας ἔδοξε τῇ πόλει δημοσία θάπτειν.
2. Δοκεῖ μοῖ και νῡν ἄμεινον εἶναι την πόλιν τεῖχος ἔχειν.
3. Οὔ μοι δοκεῖ χρῆναι ὀργίζεσθαι ὑμᾶς τῷ ὀνόματι τῷ τῶν τετρακοσίων.
4. Ἐμοί δε δοκεῖ εἶναι εἰ τάς δωρεάς ἀυτοῡ ἀφείλεσθε.

3. Αντικείμενο: άμεσο ή έμμεσο;
1. Οἱ δε ἐκέλευον ἐκείνους ἄρχειν.
2. Κριτίας μηδέν ἀγαθόν ἐποίησε την πόλιν.
3. Τῆς ἐλευθερίας ἑκόντες παρεχωρήσατε Φιλίππῳ.
4. Ὁ δε τοῖς πονηροῖς ὁδόν δείκνυσι.
5. Τα τῶν Θετταλῶν πράγματα πολλήν ἀθυμίαν παρεῖχε Φιλίππῳ.
6. Τοῖς φίλοις μεταδίδοτε τῶν ὑμετέρῶν ἀγαθῶν.

4. Ταυτοπροσωπία ή ετεροπροσωπία;
Τ Ε
1. Υμεῖς λογίζεσθε συμφέρειν ὑμῖν πολεμεῖν.
2. Νομίζω τοῡτο εἶναι σωτηρίαν ἅπασι.
3. Ἀγησίλαος ἐδόκει πατρικός φίλος αὐτοῖς εἶναι.
4. Ὅμηρος ἔφη ποιμένα λαῶν εἶναι τον ἀγαθόν ποιμένα.
5. Οὐκ ἄν εἶχον μείζω τούτων παθεῖν.
6. Βουλόμεθα τοῖς πατρίοις νόμοις χρῆσθαι.

5. Μετοχές: επιλέξτε το σωστό
Επιθ. Κατηγ. Επιρρ.
1. Καίτοι ἑτέρους πολλάκις εἰς τοιούτους
ἀγῶνας καθεστηκότας ὁρᾶτε.
2. Και εἰς τοσῡτον εἰσίν ἀφιγμένη τόλμης
ὥσθ’ ἥκουσιν ἀπολογησόμενοι.
3. Ἐγκωμιάζω τον διδάξαντά με ὡς σοφόν ὂντα.
4. Τισσαφέρνης πορεύεται ἱππέας ἔχων
ὡς πεντακοσίους.
5. Μη περιίδωμεν την Λακεδαίμονα περιφρονηθεῖσαν.
6. Ἀθηναῖοι ἐπηκολούθουν γιγνώσκοντες ὅτι
κίνδυνος εἲη.
6. Γενική: επιλέξτε το σωστό.

1. Ἀξίως τῆς πόλεως οὐδέν ἀνάξιον ἐπράξατε.
α. αξίας β. αντικειμενική

2. Βαθέος ὄρθρου την θύραν ἔκρουε.
α. διαιρετική β. χρόνου

3. Κῦρος πάντων πάντα κράτιστος ἐνομίζετο.
α. κτητική β. διαιρετική

4. Μένοντες αὐτοῦ παρεσκεύαζον τά τῆς στρατείας.
α. τρόπου β. τόπου

5. Θουκυδίδης μεγάλης οἰκίας ἦν.
α. αξίας β. καταγωγής

6. Οἱ Ἀθηναῖοι ἐμπειρίᾳ πολύ προεῖχον τῶν ἂλλων.
α. αντικείμενο β. συγκριτική

7. Χειμῶνος οἱ ποταμοί καλύπτουσιν τα πεδία.
α. χρόνου β. τόπου

7. Δοτική: επιλέξτε το σωστό.

1. Ἡ ὁμιλία τοῖς κακοῖς ἐπικίνδυνος.
α. κτητική β. αντικειμενική
2. Βασιλεύς ἐξεπλάγη τῇ ἐφόδῳ.
α. αντικείμενο β. αιτίας
3. Τῇ ἂλλῃ ἡμέρᾳ ἧκον εἰς Πελοπόννησον.
α. χρόνου β. τόπου
4. Ἦλθον οἱ Πέρσαι παμπληθεῖ στόλῳ.
α. συνοδείας β. διαιρετική
5. Κλέαρχος ἦν στυγνός τῇ φωνῇ τραχύς.
α. τρόπου β. μέσου
6. Το φιλεῖν ἑαυτόν ἔμφυτον τοῖς ἀνθρώποις ἐστί.
α. διαιρετική β. αντικειμενική

8. Ονοματικές προτάσεις: επιλέξτε το σωστό.
Ειδ. Ενδ. Πλαγια
1. Ἐδέδισαν μη τῆς νυκτός οἱ πολέμιοι
ἐπιθῶνται ἀυτοῖς.
2. Πυνθάνονται οἱ δικασταί ὅστις ἔπραξε τον φόνον.
3. Ἠπόρουν οἱ στρατιῶται πότερον ὁ ταξίαρχος
ἐπιθέσθαι.
4. Θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι, ὡς πονηροῦ ὄντος.
5. Τελευτῶν ἔλεγε ὅσα ἀγαθά Κῦρος Πέρσας
πεποιήκοι.
6. Φοβοῦμαι δε μη τινάς ἡδονάς εὑρήσομεν
ἐναντίας.
7. Ὡς δ’ ἦν δημοτικός ὁ πατήρ, ἐγώ ὑμῖν ἀποδείξω.
8. Τοῦτο οὑκ ἄν εἰπεῖν ἔχοι τις, ὡς πολλάς ἀρχάς
ὠφέλημαι.
9. Ἀλλ’ ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες, μη πάθωμεν ταῦτα.
10. Οὐκ ἔχω ὅπως εἴπω.

9. Επιρρηματικές προτάσεις: σωστό ή λάθος;

1. Μένων δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν ἄρχειν, ὅπως πλείω λαμβάνοι (αιτιολογική πρόταση)
2. Ὡς δ’ οὐκ ἐπείθοντο, ἐπολιόρκει την πόλιν (τελική πρόταση).
3. Ὅσα δε οὗτος ὠφελήθη, οἱ μάρτυρες διηγήσονται ὑμῖν (πλάγια ερώτηση).
4. Ὅστις ἐπιθυμῶν ἀνέχεται αἰσχροῦ πράγματος, ποιήσει τοῦτο (αναφορική πρόταση).
5. Ἅ μη οἶδα οὐδε οἲομαι εἰδέναι (ειδική πρόταση).
6. Μη ἂπέλθητε, πρίν ἀν ἂκούσητε (χρονική πρόταση).
7. Ταῦτα τοίνυν ποεῖτε, ἵν’ εὐορκῆτε (εναντιωματική πρόταση).
8. Εἰρήσεται ταληθές, εἰ και τισί δόξω λίαν παράδοξα λέγειν παραχωρητική).
9. Εἰ και δίκαια έπραξαν, ῆμαρτον τῆς παρ’ ὑμῶν εὐνοίας (εναντιωματική πρόταση)
10. Ἐνετύγχανον τάφροις, ὡς μη δύνασθαι ἂνευ γεφυρῶν διαβαίνειν (τελική πρόταση).

10. Υποθετικές προτάσεις: επιλέξτε το σωστό.

1. Κίνδυνος ἐστ΄πολλούς ἀπόλλυσθαι, ἤν ἀμελῶς τε πορεύησθε.
α. προσδοκώμενο β. αόριστη επανάληψη παρόν/μέλλον

2. Εἰ μη ἐγώ προφυλάττοιμι ὑμᾶς, οὐδ’ ἂν νέμεσθαι δύναισθε.
α. απλή σκέψη β. αόριστη επανάληψη παρελθόν

3. Οὐκ ἀγαπῶσι ἐάν τις παρ’ αὐτοῖς μη αδικῇ, ἂλλ’ ἐάν τις ἐξαμαρτάνῃ κολάζουσιν.
α. αόρ. επαναλ. παρελθόν β. αόριστη επανάληψη παρόν/μέλλον

4. Εἰ μεν γαρ τις ἢν ἐν τῇ πόλει, ἲσως ἂν συγγνώμην εἲχετε.
α. πραγματικό β. μη πραγματικό

5. Τῇ στρατιᾷ οὐκ ἐστί τα ἐπιτήδεια, εἰ μη ληψόμεθα το χωρίον.
α. πραγματικό β. απλή σκέψη

6. Ἂν μεν νικῶμεν ὑμᾶς ἀρετῇ, ἡ νίκη αἰσχύνην φέρει.
α. προσδοκώμενο β. αόριστη επανάληψη παρόν/μέλλον

7. Ἐάν ζητήσητε, οὕτως εὑρήσετε.
α. προσδοκώμενο β. αόριστη επανάληψη παρόν/μέλλον


11. Χρήση του ὡς: επιλέξτε το σωστό.

1. Σωκράτης ὁ Ἀχαιός ὁπλίτας ἔχων ὡς πεντακοσίους.
α. πρόθεση β. αιτιολογικός

2. Οἱ Πέρσαι ἐφεστᾶσι τεταγμένοι εἰσίν ὡς εἰς μάχην.
α. πρόθεση β. τελικός

3. Ὁ δ’ εὐθύς τριήρεις ἐπλήρου ὡς βοηθήσων.
α. αιτιολογικός β. τελικός

4. Τιμῶνται ὑφ’ ὑμῶν ὡς ἂνδρες ἀγαθοί ὂντες.
α. αιτιολογικός β. τελικός

5. Ὡς ᾔσθοντο τους Θηβαίους, προς ξύμβασιν ἐχώρησαν.
α. αιτιολογικός β. χρονικός

6. Λέγεται ὡς ὄντως ἐστί κοινά τα τῶν φίλων.
α. ειδικός β. αιτιολογικός

12. Χρήση του εἰ: επιλέξτε το σωστό.

1. Φήσουσι με σοφόν εἶναι, εἰ και μη εἰμί.
α. υποθετικός β. εναντιωματικός

2. Ἒπεμψαν πρέσβεις, εἰ πως πείσειαν αὐτούς.
α. υποθετικός β. πλάγια ερώτηση

3. Σωκράτης ἐθαύμαζε εἰ τις ἀρετήν ἐπαγγελλόμενος.
α. αιτιολογικός β. πλάγια ερώτηση

4. Εἰ τις σε ἤρετο, τι ἂν ἀπεκρίνω;
α. υποθετικός β. αιτιολογικός

5. Ἐδόκει καλέσαι ἐκείνους εἲ βούλοιντο συμμαχίαν ποιήσασθαι.
α. υποθετικός β. πλάγια ερώτηση

6. Εὒηνον ἐμακάρησα, εἰ ὡς ἀληθῶς ἔχει την τέχνην.
α. αιτιολογικός β. πλάγια ερώτηση

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Α. Επιλέξτε τη σωστή απάντηση:

1.. εἰ, προς, περί, ἀμφί, ὑπέρ + αιτιατική σε θέση:
α υποκείμενο β. αντικείμενο γ. παράθεση

2. Υποκείεμνο απροσώπου ρήματος τίθεται:
α. ονομαστική β. αιτιατική γ. απαρέμφατο

3. Απρόσωπη σύνταξη: το υποκείμενο του απαρεμφάτου σχηματίζεται από:
α. το αντικείμενο β. το ρήμα γ. από τη δοτική προσωπική

4. Από ρήματα κίνησης εξαρτάται:
α. απαρέμφατο σκοπού β. επιρρ. κατηγορούμενο γ. προληπτικό κατηγ.

5. Χρῶμαι + κατηγ. αντικειμένου τίθεται σε πτώση:
α. αιτιατική β. γενική γ. δοτική

6. Κατηγορούμενο σε πτώση γενική ονομάζεται:
α. κατηγορηματική β. διαιρετική γ. προσωπική

7. πᾶς, ἅπας σύμπας, χρησιμεύουν συντακτικά ως:
α. κατγορημ. προσδιορισμοί β. επιθετικοί προσδιορισμοί

8. Το γενικό γνώρισμα του ουσιαστικού το προσδιορίζει η:
α. παράθεση β. επεξήγηση

9. Το δε μέγιστον σημεῖον δε, τεκμήριον δε:
α. παράθεση β. επεξήγηση

10. Ρήματα ἀξιῶ, πωλῶ, ἀγοράζω +γενική:
α. αξίας β. ποσού γ. αιτίας

11. Ρήματα υπεροχής, διαφοράς, σύγκρισης + γενική:
α. αξίας β. αιτίας γ. αντικειμενική

12. Με επίθετα δηλωτικά στέρησης, χωρισμού + γενική:
α. αξίας β. συγκριτική γ. αντικειμενική

13. Ρήματα ψυχικού πάθους + δοτική:
α. αιτίας β. αξίας γ. τρόπου

14. δοκεῖ, φαίνεται, νομίζεται + δοτική:
α. προσωπική β. αντικειμενική γ. κρίνοντος προσώπου

15. Παθητική ρήματα + δοτική:
α. προσωπική β. διαιρετική γ. ενεργούντος προσώπου

16. ἀντί, πρό + γενική, ἢ + ομοιότροπα με:
α. β΄όρος σύγκρισης β. εμπρόθετος σκοπού

17. ὑπό, ἐκ, παρά, προς + αιτιατική:
α. ποιητικό αίτιο β. εμπρόθετος αιτίας

18. Δυο αντικείμενα σε γενική και δοτική. Η δοτική είναι:
α. το άμεσο β. το έμμεσο

Β. Σωστό ή Λάθος; (διορθώστε τις λανθασμένες).

1. Επιθετική μετοχή: μεταφράζεται με αναφορική πρόταση.
2. Κατηγορηματική μετοχή: έχει άρθρο.
3. αἰσθάνομαι + γενική +κατηγορηματική μετοχή.
4. εὐθύς, ἅμα, ἔτι + αιτιολογική μετοχή.
5. ἅτε, οἷον, οἷα + αιτιολογική μετοχή, με υποκειμενική αιτιολογία.
6. δια τοῦτο, ἐκ τούτου +αιτιολογική μετοχή ως επεξήγηση.
7. Τελική μετοχή: συνήθως σε χρόνο μέλλοντα.
8. Τροπική μετοχή: σπάνια σε ενεστώτα.
9. ὅταν, ὁπόταν + υποτακτική: μπορεί να αναλυθεί η αιτιολογική μετοχή.
10. και, καίπερ + χρονική μετοχή.

Γ. Συμπληρώστε τα κενά με τις λέξεις του πλαισίου, αφού τις διαμορφώσετε κατάλληλα (δυο λέξεις θα χρησιμοποιηθούν περισσότερο από μια φορά):

παραβολική, υποτακτική, σκοπός, αναφορά, μέλλοντας, δυνητικός, ὡς, αναφορική, ἐφ’ ᾧ, τελική, οριστική, ενδοιαστική, ευκτική

α. Με ρήματα κίνησης εξαρτάται απαρέμφατο …………………… , ενώ με επίθετα που δηλώνουν αρμοδιότητα, ικανότητα, απαρέμφατο ………………….. .

β. Η δυνητική …………………… δηλώνει το μη πραγματικό, ενώ η δυνητική ……………………. το δυνατό στο παρόν και μέλλον.

γ. Με το σύνδεσμο ………………….. εισάγονται οι ειδικές προτάσεις και οι ενδοιαστικές εκφέρονται σχεδόν πάντα με……………………. .

δ. Στις πλάγιες ερωτήσεις η …………………... απορηματική εκφράζει απορία, ενώ στις τελικές προτάσεις εκφράζει …………………….. .

ε. Ο σύνδεσμος ὡς μπορεί να εισάγει εκτός από αιτιολογικές προτάσεις και ……………….. και …………………… .

στ. Στην έκφραση …………….. και απαρέμφατο δηλώνεται ………………….. ή επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

ζ. Στην απόδοση του προσδοκωμένου έχουμε κυρίως οριστική ………………….. , ενώ στο μη πραγματικό …………………… ευκτική.

η. Ὁς, ὅσπερ, ὅσος, οἷος και ……………………….. πρόταση, ενώ με το ὥσπερ αναφορική …………………… .