ΤΟ ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
1. Άναρθρο: α) ειδικό, β) τελικό.
2. Έναρθρο: χρησιμοποιείται όπως τα ουσιαστικά.
Χρησιμοποιείται:
α) Ως υποκείμενο: απρόσωπων ρημάτων ή εκφράσεων.
ειδικό (μεταφράζεται με το ότι + ειδική πρόταση ή άλλη πρόταση επιθυμίας).
ή τελικό (μεταφράζεται με το να + υποτακτική).
Τελικό απαρέμφατο ως υποκείμενο παίρνουν τα παρακάτω ρήματα και οι απρόσωπες εκφράσεις:
δοκεῖ, πρέπει, εἵμαρται (=είναι πεπρωμένο), ἐγχωρεῖ, ἔστι (=είναι δυνατό), συμβαίνει, ἔνεστι (=είναι δυνατό), προσήκει, εἵμαρτο (=ήταν περπωμένο), ἐνδέχεται, πάρεστι, ἔξεστι, χρή, μέλει, δεῖ.
Απρόσωπες εκφράσεις: ἀνάγκη ἐστι, ἀναγκαίως ἔχει, οἷόν τ' ἐστί (=είναι δυνατόν), ἀδύνατόν ἐστιν, χρέων ἐστι, καιρός ἐστί, κακῶς ἔχει, ἄξιόν ἐστι, εὖ ἔχει, δυνατόν ἐστιν, ὥρα ἐστιν, εἰκός ἐστιν, ῥαδίως ἔχει (=είναι εύκολο).
Ειδικό: ἀγγέλλεται, ᾄδεται, δοκεῖ, θρυλεῖται, λέγεται, νομίζεται, ὁμολογεῖται κ.α.
β) Ως αντικείμενο:
Τελικό απαρέμφατο ως αντικείμενο: βουλητικά ή εφετικά ρήματα, κελευστικά ή προτρεπτικά, κωλυτικά ή απαγορευτικά, δυνητικά ή αποπειρατικά, όσα σημαίνουν αποφασίζω ή διανοούμαι να... (σε όλους τους χρόνους εκτός του Μέλλοντα).
Ειδικό απαρέμφατο: λεκτικά, δοξαστικά, γνωστικά, και σπάνια αισθητικά (σε όλους τους χρόνους).
γ) Ως κατηγορούμενο: με συνδετικά ρήματα, κυρίως σε ορισμούς. Μεταφράζεται σαν ουσιαστικό.
δ) Ως επεξήγηση: σε ουσιαστικά, ουδέτερα αντωνυμιών ή στα επιρρήματα ὧδε, οὕτω.
ε) Ως προσδιορισμός: 1. του κατά τι ή της αναφοράς (α. από επίθετα: ἄξιος, ἀγαθός, ἐπιτήδειος, ἡδύς, ἱκανός και β. από ουσιαστικά: σχολή, κίνδυνος, φόβος, θαῦμα) και 2. του σκοπού ή του αποτελέσματος (με ρήματα κίνησης: πέμπω, βαίνω, ἥκω και σκόπιμης ενέργειας: δίδωμι, παρασκευάζομαι, αἱροῦμαι, τάττω κ.τ.λ).
στ) Απόλυτο: σε στερεότυπες εκφράσεις, έχει έννοια σκοπού ή αναφοράς.
ζ) Ανεξάρτητο: αντί προστακτικής και ευκτικής σε επιφωνηματικές εκφράσεις.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:
1. Ἔστιν, ὦ βουλή, σῶσαί με δικαίως.
2. Εἰκός ἐστιν αὐτούς βελτίους γίγνεσθαι (εἰκός ἐστιν=είναι φυσικό).
3. Ὁμολογεῖται τὴν πόλιν ἀρχαιοτάτην εἶναι.
4. Ἔδοξεν αὐτῷ σκήπτον πεσεῖν (δοκεῖ μοι=μου φαίνεται, σκῆπτος=κεραυνός).
5. Μένων ἐβούλετο πλουτεῖν.
6. Ηὔχοιτο Κῦρον εὐτυχῆσαι.
7. Πειρᾶται πείθειν ὑμᾶς.
8. Πάντας ὑμᾶς οἴομαι γιγνώσκειν.
9. Κροῖσος ἐνόμιζε ἑαυτὸν εἶναι ἀνθρώπων ὀλβιώτατον (ὄλβιος=ευτυχισμένος).
10. Οἱ νέοι ἀξιοῦνται τυγχάνειν συγγνώμης.
11. Οὗτος μαθήσεται μὴ ἐπιβουλεύειν τοῖς δισθενεστέροις (μὴ ἐπιβουλεύειν=να μη σκέφτεται κακό).
12. Ἐγὼ οὐκ ἡγοῦμαι εἶναι διδακτὸν τὴν ἀρετήν.
13. Οὐκ εἰκός ἐστιν ὑβρίζειν τοὺς πενομένους (=τους φτωχούς).
14. Χρὴ ἔχειν νοῦν τὸν στρατηλάτην.
15. Ὁ κατήγορος φησὶ οὐ δικαίως με λαμβάνειν τὸ παρὰ τῆς πόλεως ἀργύριον (φημί=λέω, ισχυρίζομαι).
- ΑΡΧΙΚΗ
- Γ ΛΥΚΕΙΟΥ
- ΕΚΘΕΣΗ
- ΣΥΝΕΞΕΤΑΣΗ ΓΛΩΣΣΑ/ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
- ΘΕΜΑΤΑ
- ΑΓΧΟΣ
- ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
- ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ
- ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
- ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
- ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ
- ΑΣΤΥΦΙΛΙΑ
- ΑΠΟΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
- ΒΙΑ
- ΓΕΝΕΤΙΚΗ
- ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΥΝΑΙΚΑ
- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
- ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
- ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ
- ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ
- ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
- ΕΠΙΣΤΗΜΗ
- ΕΡΓΑΣΙΑ
- ΕΥΡΩΠΗ
- ΗΘΙΚΗ
- ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ
- ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ
- ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ
- ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
- ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ
- ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΗ
- ΜΕΣΣΙΑΝΙΣΜΟΣ
- ΜΜΕ
- ΝΕΟΙ
- ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
- ΠΑΙΔΕΙΑ
- ΠΑΡΑΔΟΣΗ
- ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ
- ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ
- ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ
- ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ
- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
- ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ
- ΠΟΛΕΜΟΣ-ΕΙΡΗΝΗ
- ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
- ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
- ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
- ΤΕΧΝΗ
- ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
- ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
- ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
- ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ
- ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ
- ΦΙΛΙΑ
- ΧΑΣΜΑ ΓΕΝΕΩΝ
- ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
- ΙΣΤΟΡΙΑ (ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ)
- ΙΣΤΟΡΙΑ Γ.Π.
- ΛΑΤΙΝΙΚΑ
- ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
- ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ
- ΕΚΘΕΣΗ
- Β ΛΥΚΕΙΟΥ
- Α ΛΥΚΕΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου