9.12.10

* μην αγγίζετε, μη βιάζετε, μη σκοτώνετε

Ρεπορτάζ - φωτογραφίες
από τον απεσταλμένο μας στο Μεξικό,
Δημήτρη Μελέτη

ο 2010 είναι η χρονιά που το Μεξικό γιορτάζει τα 100 χρόνια από τη Μεξικανική Επανάσταση. Στις 25 Νοέμβρη όμως, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στη Βία Κατά των Γυναικών, πραγματοποιήθηκε στην πολιτεία Τσιάπας, στην κεντρική πλατεία του καθεδρικού ναού της πόλης του Σαν Κριστομπάλ, συγκέντρωση από γυναίκες ιθαγενών κοινοτήτων της ευρύτερης περιοχής με κύριο πρόταγμά το «No mas violencia contra las mujeres» (όχι άλλη βία ενάντια στις γυναίκες). Το πρόσωπο που δέσποζε στο κεντρικό πανό ήταν αυτό της Μπέτι Καρίνο Τρουχίλο, ακτιβίστριας - αγωνίστριας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που έπεσε νεκρή από επίθεση παραστρατιωτικών στις 27 Απριλίου (στην ίδια επίθεση έπεσε νεκρός και ο Φιλανδός παρατηρητής Tyri Antero Jaakkola). Παρότι οι δράστες της δολοφονίας έχουν αναγνωριστεί, δεν έχει υπάρξει καμία σύλληψη ή καταδίκη.
Τα δεδομένα
Έχει παρατηρηθεί ότι τα τελευταία 4 χρόνια η βία έχει ενταθεί στη χώρα του Μεξικού με  πολύ συχνές τις επιθέσεις παραστρατιωτικών σε κοινότητες ιθαγενών με συνήθη θύματα κυρίως  γυναίκες. Πρόσφατα, σε τέτοια επίθεση, 3 γυναίκες έγιναν θύματα βιασμού από 20  παραστρατιωτικούς. Δεν υπήρξε καμία δικαστική εξέλιξη ή κίνηση από την πολιτεία για
ψυχολογική ή οποιασδήποτε άλλης μορφής αποκατάσταση των γυναικών. Το Εθνικό Παρατηρητήριο Πολιτών για τις Δολοφονίες Γυναικών (Observatorio Ciudadano National del Feminicidio) έχει καταγράψει επίσημα 1.728 περιπτώσεις δολοφονιών σε μόνο 11 από τις 32 πολιτείες του Μεξικού για το διάστημα Ιανουάριος 2009 - Ιούνιος 2010. Το 40% των περιπτώσεων είχαν ηλικία 11-30 ετών. Από αυτές τις περιπτώσεις, μόνο σε 40 επιβλήθηκαν ποινές, χαρακτηριστική ένδειξη της γενικότερης πολιτικής ατιμωρισίας που ασκείται. Στην πόλη Χουάρεζ μόνο, έχουν καταγραφεί 567 δολοφονίες στο ίδιο διάστημα ενώ οι περιπτώσεις σεξουαλικής βίας είναι 11.794. Τα νούμερα αυτής της παρατήρησης τα έχουν συνυπογράψει 46 οργανώσεις σε 18 πολιτείες. Συγκεκριμένα στην πόλη Χουάρεζ, θλιβερό παράδειγμα αποτελεί η δολοφονία της Ζοζεφίνα Ρέγιες στις 3 Ιανουαρίου από το μεξικανικό στρατό, μιας ακτιβίστριας - υπερασπίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αιματοβαμμένη αυτή περιοχή. Η Ομοσπονδιακή Γραμματεία Υγείας έχει καταγράψει, μέσα σε ένα χρόνο, 120.000 περιπτώσεις βιασμών, που σημαίνει μία κάθε 4 λεπτά. Επίσης είναι γεγονός ότι οι κακοποιημένες γυναίκες δεν τυγχάνουν καμίας περίθαλψης από το κράτος, το οποίο βέβαια, έχει υπογράψει πλήθος διεθνών συμφωνιών για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρακτικά όμως δεν τις τηρεί. Αντίθετα, αξίζει να παρατηρηθεί ότι σε όλη τη χώρα εκτός της πρωτεύουσας, η έκτρωση είναι παράνομη. Στην περίπτωση κύησης λοιπόν, ακόμη και τα θύματα βιασμού έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στο να κρατήσουν το παιδί ή να ρισκάρουν την παράνομη έκτρωση με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Καταγγελίες
Οι συγκεντρωμένες γυναίκες, διαδηλώνοντας με συνθήματα για δικαιοσύνη, γη και ελευθερία, κατήγγειλαν:
• τη βία εναντίον τους και την ατιμωρησία που ακολουθεί ως προϊόν των φιλελεύθερων και πατριαρχικών πολιτικών που ασκούνται.
• τη στρατιωτικοποίηση ως πολιτική του κράτους που έχει επιφέρει δολοφονίες, συλλήψεις και εξαναγκαστικές εκτοπίσεις. Τα τελευταία 4 χρόνια με πρόφαση τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών οι νεκροί έχουν φτάσει τις 30.000. Η βία ενάντια στις γυναίκες έχει ενταθεί εξαιτίας αυτών των τακτικών.
• Την αναθεώρηση του άρθρου 27 που αναγνώριζε συνταγματικά τα ejidos (μορφή συλλογικής γαιοκτημοσύνης που προέκυψε μετά τη Μεξικανική Επανάσταση του 1910). Με την αναθεώρηση απαιτούνται τίτλοι ιδιοκτησίας, με αποτέλεσμα, πρακτικά, να προκύπτει ευκολότερη αγοραπωλησία γης και αλόγιστη εκμετάλλευση του φυσικού της πλούτου.

Τα αιτήματα τους
• Να σταματήσουν η βία εναντίον τους και η πατριαρχία. Να μπορούν να επιλέγουν μόνες τους συζύγους τους και να αποφασίζουν για τα παιδιά που θα κάνουν.
• Να μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα στις συνελεύσεις των κοινοτήτων τους, ώστε να αποκτήσουν φωνή.
• Να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και σε κρατικές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας.
• Το κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του σύμφωνα με τις συμφωνίες που έχει υπογράψει.
• Να εξασφαλιστούν δίκαιες τιμές στη δουλειά τους και σεβασμός στην κουλτούρα και τη διαφορετικότητά τους. Αλλαγή δηλαδή της στάσης απέναντι στις ιθαγενείς που εργάζονται ως οικιακές βοηθοί και αντιμετωπίζουν σκληρή ρατσιστική συμπεριφορά.
• Δίκαιες τιμές στα προϊόντα που πουλούν.
• Να έχουν δικαιώματα στη γη και σε όσα αυτή παρέχει. Για παράδειγμα, στην πολιτεία Τσιάπας γίνεται το 60% της παραγωγής ρεύματος, ενώ οι ιθαγενείς πληθυσμοί δεν ωφελούνται απ’ αυτή την εκμετάλλευση, αντίθετα πρέπει να πληρώνουν το ρεύμα σε τιμές υπερβολικές για τις δυνατότητές τους.
• Πλαφόν σε βασικά είδη διατροφής, τέλος στο μονοπώλιο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της εταιρείας Maseca, που έχει το μονοπώλιο στην παραγωγή τορτίγιας, από αλεύρι επί το πλείστον εισαγόμενο από τις ΗΠΑ.
• Να μπει φρένο στις πολυεθνικές που εκμεταλλεύονται τη γη και τους αυτόχθονες.
  

http://www.epohi.gr/portal/themata/8383-%CE%91%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%BF%CF%85

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου